بیماری گال در بارداری | روش درمان بیماری گال در حاملگی

برای درمان بیماری گال در بارداری که یک عفونت و آلودگی پوستی قابل سرایت است، مانند سایر بیماری‌ها در بارداری ابتدا نیاز به دانستن منشا این بیماری دارید. برخی از حشرات ذره‌بینی می‌توانند در عین اینکه با چشم به راحتی قابل مشاهده نیستند، برای سلامت فرد ایجاد مشکل کنند. یکی از بیماری‌هایی که در اثر زندگی و تولید مثل حشره‌ای بندپا در انسان ایجاد می‌گردد، بیماری گال است. در این مقاله قصد داریم تا در مورد بیماری گال، انواع، علل و علائم و راه‌های درمانی آن و به خصوص در رابطه با ابتلا به گال در دوران بارداری صحبت کنیم.

گال چیست؟

بیماری گال در بارداری و سایر مراحل زندگی یک عفونت و آلودگی پوستی قابل سرایت است که توسط مایت یا نوعی حشره بندپا از خانواده‌ی کنه‌ها ایجاد می‌شود. نام مایت ایجاد کننده گال اسکابیاز سارکوپتز است. این مایت‌ها 8 پا داشته و اندازه‌ای در حدود 0/3 تا 0/4 میلیمتر دارند، که ممکن است با چشم غیرمسلح هم دیده بشوند و به رنگ سفید تا قهوه ای هستند. ابتلا به گال در سراسر دنیا بسیار شایع است، به طوریکه تخمین زده می‌شود، سالانه چیزی حدود 300 میلیون نفر در مناطق مختلف کره زمین به این عفونت دچار می‌گردند. این بیماری به ویژه در کشورهای غیرپیشرفته و متراکم شیوع بیشتری دارد و قرار گفتن یک جمعیت زیاد در یک محیط کوچک شانس شیوع پیدا کردن گال را به شدت افزایش می‌دهد.

انواع بیماری گال

گال معمولی یا کلاسیک که در اثر عفونت با 10 تا 15 مایت در پوست ایجاد می‌شود و میتواند یک علت خارش پشت گردن و سر در افراد باشد.

گال پوسته پوسته‌ای یا نروژی؛ که در اثر عفونت با حجم بسیار زیادی از مایت‍‌ها (صدها تا میلیون‌ها مایت) در فرد ایجاد می‌شود. افراد دارای ضعف سیستم ایمنی، سالمندان، معلولان ذهنی و حرکتی بیشتر مستعد ابتلا به این نوع از عفونت گال هستند. در گال نروژی، پوست بدن در اثر شدت هجوم مایت‌ها حالت دلمه‌ای یا پوسته پوسته پیدا میکند. همچنین چون حجم مایت‌ها در این افراد بسیار زیاد است قدرت آلوده‌کنندگی و سرایت در این نوع گال به شدت بالاست.

مقاله لوپوس در بارداری را مطالعه کنید.

مایت‌ها یا عوامل گال چگونه در بدن انسان زندگی می‌کنند؟

مایت‌ها از طریق تماس پوستی نزدیک از انسانی به انسان دیگر منتقل می‌گردند. در هنگام شب این مایت‌ها داخل قسمت سطحی پوست(اپیدرم) شده و با تغذیه از پوست، تونل‌هایی را به صورت افقی در اپیدرم ایجاد می‌کنند و هر شب می‌توانند حدود 2 تا 3 میلیمتر در اپیدرم جلو بروند و همچنین در این تونلها تخم‌ریزی کنند. طول عمر هر مایت حدود 30 روز است و هر مایت ماده میتواند بین 60 تا 90 تخم بگذارد که 10% آنها توانایی تبدیل شدن به یک مایت بالغ را دارند. مایت‌ها برای زندگی به بدن انسان نیاز دارند و بیرون از بدن انسان در دمای اتاق با رطوبت متوسط،  نهایتا بین 24 تا 36 ساعت میتوانند، زنده بمانند.

عوامل خطر ابتلا به عفونت گال 

باید دانست، ابتلا به این بیماری مختص سن یا جنس خاصی نیست و تمامی افراد جامعه ممکن است به آن دچار شوند. اما مطالعات نشان می‌دهند که شانس بروز این عفونت در کودکان و افراد فعال از لحاظ جنسی بیشتر از سایرین است. سایر عوامل خطر ابتلا به گال عبارتند از:

زندگی در محیط‌های شلوغ مثل پادگان، زندان، خوابگاه، مدرسه، مهد کودک

• سن کم
• بی‌سوادی
• فقر و درآمد کم خانواده
• استفاده از لباس و حوله مشترک
• عدم رعایت بهداشت مثل حمام کردن به‌موقع و مناسب

گال چگونه به فردی منتقل می‌شود؟

مایت‌های عامل گال از طریق تماس نزدیک پوست با پوست از فرد آلوده به فرد سالم منتقل میشوند. زندگی با فرد آلوده، رابطه جنسی با فرد آلوده (البته همان تماس پوستی برای انتقال بیماری کافی است)، استفاده از لباس و وسایل شخصی فرد آلوده، خوابیدن در بستر فرد آلوده یا بازی کردن بچه‌ها با هم در مدرسه یا مهو کودک همگی سبب انتقال مایت‌ها می‌گردد. همچنین از زمان ورود مایت‌ها تا ایجاد علائم در فرد بین 3 تا 4 هفته زمان طول می‌کشد و افرادی که سابقه ابتلا به گال را دارند علائم را زودتر نشان میدهند.

همچنین باید دانست؛ 

• نوعی از مایت‌ها(نه مایت ایجاد کننده گال در انسان) در حیواناتی مثل سگ باعث ایجاد عفونت میشوند که منجر به بیماری گال حیوانی یا Mange می‌گردد. Mange می‌تواند سبب ایجاد تونل‌های ریز پوستی در انسان و خارش گردد.

علائم و نشانه‌های بیماری گال

 حرکت و زندگی مایت‌ها داخل پوست سبب ایجاد علائم حساسیت در فرد می‌گردد. خارش شدید و به خصوص خارشی که شب  هنگام بدتر می‌شود، مهمترین علامت گال است. مایت‌ها باعث ایجاد ضایعات پوستی برجسته قرمز رنگ و تاول ریز در روی پوست می‌شوند که همیشه با چشم قابل مشاهده نیستند. این مسئله در کودکان بیشتر صدق میکند و ممکن است با خارش محل، ضایعات  برجسته ریز قرمز رنگی مشاهده شوند. همچنین ضایعات خطی یا تونل مانند 2 تا 15 میلیمتری (که به آنها burrow میگویند)، در سطح پوست دیده میشوند. البته تمامی افراد مبتلا به گال ضایعات واضح تونل مانند ندارند. بشترین مناطقی که این مایت‌ها می‌توانند در آنجا رشد کنند، عبارتند از:

• فضاهای بین انگشتان دست یا پا
• محل خم شدن مچ دست
• آرنج
• زیربغل
• روی زانو
• اطراف ناف
• باسن و چین آن
• روی پا
• خط کمربند (محلی که کش شلوار، لباس زیر و خود کمربند روی پوست فشار ایجاد میکنند)
• کیسه بیضه در مردان
• هاله پستان در زنان
• کف دست و کف پا در نوزادان

عفونت گال در نوزادان

نوزادان نیز مانند سایر افراد ممکن است به گال مبتلا شوند و عموما انتقال از مادر و یا پرستار کودک آلوده به نوزاد رخ می‌دهد. تشخیص گال در نوزاد به نسبت کودکان بزرگتر سخت و پیچیده‌تر است. عموم ضایعات به صورت برجستگی‌های کوچک و قرمز پوستی در سر، صورت، گردن و کف دست و پا مشاهده میشوند. داروهای درمانی گال در نوزاد عموما مشابه داروهای افراد باردار است.

در مجموع باید گفت تمام افرادی که علائم گال را دارند، حتما باید به پزشک متخصص پوست مراجعه کنند تا اگر این عفونت وجود دارد هرچه زودتر درمان شده و از انتشار آن به افراد بیشتر جلوگیری گردد

بروز عفونت گال در بارداری

 بیماری گال در بارداری هم خود را با خارش شدید، گسترده و ضایعات پوستی قرمز و برجسته و اگزمایی نشان میدهد، ایجاد عفونت باکتریایی به روی ضایعات خراشیده شده گال نیز در این دوران گزارش شده است. اما امکان بروز گال نروژی در بارداری نادر است. میزان دقیق شیوع گال در بارداری مشخص نیست اما چیزی حدود 2 تا 6 درصد انواع بیماری‌های پوستی در بارداری را شامل می‌شود.

عوارض عفونت گال برای بارداری و جنین 

تا به امروز شواهدی در مورد خطرات احتمالی گال برای جنین در حال رشد و روند بارداری گزارش نشده است. اما نکته مهم در مورد ابتلا به گال در بارداری تشخیص صحیح و افتراق درست بیماری گال از سایر مشکلات خارش پوستی در دوران بارداری است.

نحوه تشخیص بیماری گال در دوران حاملگی

بیماری گال در بارداری براساس علائم بالینی فرد، سابقه زندگی، رابطه جنسی یا تماس پوستی با فرد دارای علائم مشکوک به گال و مشاهده تخم، لارو یا خود مایت‌های بالغ زیر میکروسکوپ در معاینه پوستی تشخیص داده می‌شود. گاهی اوقات که مایت‌ها بزرگ هستند، پزشک بدون نیاز به میکروسکوپ میتواند با چشم مایت‌ها را مشاهده کند.

روش‌های موثر درمان گال در بارداری

داروهای مختلفی برای کشتن مایت‌ها وجود دارد، اما همگی آن‌ها قابل استفاده و مناسب درمان بیماری گال در بارداری نیستند. 

پرمترین که به صورت فرم‌های موضعی(کرم و لوسیون) و خوراکی وجود دارد، بهترین داروی برای درمان گال در بارداری است. پرمترین داروی پرقدرتی در بهبود گال است و در دسته B داروهای بارداری قرار میگیرد و این به آن معنی است که مطالعاتی که در مورد تاثیر این داروها بر نمونه‌های حیوانی انجام شده است خطری را برای جنین حیوان از جانب این داروها ذکر نمی‌کنند. همچنین در مطالعات محدودی که در مورد اثر پرمترین بر بارداری انجام شده است ایجاد ناهنجاری یا مشکلی برای جنین انسان گزارش نشده است.

1. لوسیون گوگرد و بنزیل بنزوان 25% هم داروی دیگری است که در بارداری تجویز میگردد اما اثر کمتری در درمان گال به نسبت پرمترین دارد.
2. محلول لیندان محلول معروفی برای درمان گال است اما مصرف آن در بارداری و شیردهی ممنوع است، چرا که میتواند سبب ایجاد کم‌خونی شدید و ناهنجاری‌های عصبی در جنین/ نوزاد گردد.
3. استفاده از درمان‌های خانگی برای گال در بارداری به علت نبود اطلاعات کافی در این زمینه توصیه نمیگردد.
4. افراد خانواده هم باید درکنار فرد آلوده درمان شوند تا کامل این بیماری در خانه نابود گردد.
5.  شستن مجزا لباس، ملحفه‌ها و وسایل شخصی فرد آلوده نیز بسیار مهم است.  لباس و وسایلی که قابل شستشو نیستند باید به مدت 10 روز داخل یک کیسه در بسته قرار بگیرند.

شواهدی مبنی بر افزایش خطر سقط، مرده‌زایی و ناهنجاری‌ها و بیماری‌های جنین در بارداری در اثر درمان نادرست یا ناکامل گال در بارداری وجود ندارد.