سلام بچها یه سوالی دارم،راجبه دخترم،
دخترم سه سالشه همیشه ازخانوادن دوری میکنه ،همیشه ازشون فراریه همیشه باهاشون مثله غریبه رفتارمیکنه انگارهیچوقت اونارو ندیده ،امروز مامانم اومد دنبالش تاببرتش پیش خودش باشه جور گریه کرد که انگار دزد اومده اینوببره،حالا درصورتی که بهترین توجه ها ازسمت اوناس انقد دوسش دارن انقد بهش محبت میکنن ازاسباب بازی ولباس بگیر تا توجه های زیاددددد،همین نیم ساعت پیش انقد گریه کردم گفتم ینی این یه امتحانه که بچم ازخانوادم دوری میکنه؟ یچیزی میگم یچیزی میشنوین،یجوری مثله نمک نشناس شده دخترم
😔

کلا بعضی از بچه ها همینجورین بزرگتر بشن خوب میشن

من بچه بودم با مادربزرگ مادریش اصلا خوب نبودم طوریکه تا الان همه میگن یعنی رسماً دعوا داشتم باهاشون
بزرگ شدم خودم فهمیدم حسودی میکردم چون مامانم بهشون نسبتا زیاد توجه میکردن

ازاول اینجوربود یاجدیدااینجور سده؟
اخه پسرمن عاشق مامانمه وپشت سرش گریه میکنه
ولی وسطا ازشون فراری بود گریه میکرد میگفت نمیرم خونه مامانی
باز بعد یکی دوماه درست شد باز بخوان جدابشن ازهم باگریه میارمش

عزیزم بچه هست چرا میگی نمک نشناس
خب ممکن اضطراب جدایی داره ممکن بدون تو جایی رفتن سختش هست

من تجربه ای ک خودم‌تو رفتارای دخترم دارم میگم چند وقت اصلا براتون مهم نباشه برید بیاید ولی اصلا بهش نگید برو پیش مامانجون ،یاداوری مکرر و اصرار بیش ازحد نتیجه عکس داره،
تو فشار قرارش ندید بزارید رها باشه تو جمع خانواده بیسترین توجه رو بهش نشون بدید ک فک نکنه شما میخاید ازخودتون جداش کنید

ازبارداری تا دنیااومدنش من کلا پیش اونابودم،چجوری میتونی اوتارو نشناسی ،کلانوزادی و مامانم بزرگ کرد،