سلام من میخوام بعد ۵۰ روز از خاطرات روز زایمان بگم.تا ااانم واقعا وقت تایپ کردن نداشتم.
سوم بهمن ساعت ۹ صبح رفتیم بیمارستان بعد از کارای پرونده سازی رفتم تو اتاقی که ضربان قلب بچه رو بگیرن.بعد بهم آنژیوکت وصل کردن که من دردی حس نکردم..به پرستار میگفتم لطفا سوند بعد از بیحسی بزن گفت نمیشه.بالاخره اومدن واسه وصل کردن سوند.یه درد یا سوزش کمی داشت اما قابل تحمل بود اما از حس بد بعدش نگم خیلی حس بدی بود.حس سوزش از داخل اصلا کلافه کننده بود.بعد از سوند اومدن با ویلچر بردنم اتاق عمل.نمیدونم چرا زیاد استرس نداشتم حالا تجربه اولمم بود مثلا..دیگه بعداز گرفتن مشخصاتم و غیره بردنم تو..دیگه نگهم داشتن سوزن اسپاینالو بزنن به کمرم..وااااای حس وحشتناکی بود.برای من درد نداشت ولی قشنگ حس کردم اون مایعش تا مغز استخونم انگار فرو رفت حین زدنش پام چند سانت یهو پرید جلو خیلییی بد بود.دکتر بیهوشیمم بد اخلاق بود..بعد خوابوندنم رو تخت دستامم بستن من هی میگفتم تو رو خدا من هنوز حس دارم شروع نکنید بعد بهم گفتن پاتو بیار بالا ولی انگار من پایی نداشتم که بیارم بالا هیییییچ حسی نداشتم..امااا وقتی که شروع کردن شکممو باز کنن من همه چیو حس میکردم فقط درد نداشتم.انگار چند نفر باهم داشتن منو کش میاوردن بعد حالم بد شد گفتم حالم خوب نیست سریع اکسیژن گذاشتن بهتر شدم بعد حدودا ده دیقه یه صدای گریه شنیدم.صدای تیارامو شنیدم..نمیتونم از حس اون لحظم بگم‌براتون..من حس گریه و بغض باهم داشتم اینکه یه موجودی تو یه لحظه از عمق وجودت میاد و مال تو میشه خیلی حس شیرین و قشنگیه..آوردن گذاشتن کنار صورتم.گرمای صورتش مثل آتیش بود.
ادامه دارد

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط