مامانا یه دوماهی هست از قبل عید دخترم وابستگیش خیلی شدید شده، اضطراب جدایی گرفته با اینکه من هیچوقت بدون خبر تنهاش نزاشتم، پیش مامانم می موند وقتی میرفتم باشگاه یا خیابون الان دیگه پیش اونا هم نمی مونه، واقعا کلافه کننده و غیر قابل تحمل شده شوهرم میگه چون جاش جداست اینجوریه، الان یک سالی میشه که توی پذیرایی میخوابه ما هم تو اتاق بعد طی این یک سال هرشب ساعتای پنج وشش میاد سراغ من صبح هم تو بغل خودم از خواب بیدار میشه، خانه بازی میبرمش از استرس اینکه منو گم کنه قشنگ بازی نمیکنه انگار همش داره غصه میخوره، نمیدونم چی بچمو اذیت میکنه که نمیزاره بهش خوش بگذره دلم براش میسوزه اینقدر وابستگی خوب نیست نمیزاره بچه شادی عمل بیاد راهنمایی کنید لطفا😪

به نظر من بچه تا سه چهار سالگی باید پیش مادرش بخوابه من اصلا موافق نبستم بچه رو جدا کنی
احتمالا به خاطر همین هست ی چند وقت پیش خودت بخوابونش

ببرش بازی درمانی خوب میشه

من دلم نمیاد بچمو تنها بخابونم این روزای بچگیشون انقد زود میگذره ک دلت تنگ میشه دلم میخاد فقط تو بغل خودم بخابه بوش کنم نازش کنم بوسش کنم نترس انقد زود بزرگ میشن خودشون عاقل میشن جاشون جدا میشه اون موقع دلت برا الانش تنگ میشه بچه مگه تا کی قراره پیش مامان باباش بخابه ک استرس جدایی بش بدیم ب این حرفا گوش نکن ک جای بچه رو از یکسالگی باید جدا کنیم پیش خودت بخابون لذت ببر 🙂

احتمالا همون جاش جداست و یهو نصفه شب بیدار میشه میبینه شما کنارش نیستی اینجور شده الانم که یه ساله عادت نکرده پیش خودت بخوابون گلم همه بچه ها که مثل هم نیستن