ها شماهم مثل منيد؟ بعضي وقتا حس ميكنم توان بچه داري ندارم
خيلي خسته ام
گاهي ميشينم نگاهش ميكنم ميگم نكنه بهش حسي ندارم كه اينطوريم؟
نكنه دوسش ندارم ؟ حتي گاهي دلم ميسوزه واسش كه مادرش منم
حس ميكنم دست و پام بسته شده هيچ هدف و انگيزه اي واسه اينده ندارم
از خودم، هيكلم ، پوستم، موهام بدم مياد
فكر ميكردم يكم به خودم برسم مثلا ناخنامو درست كنم
موهامو رنگ كنم حالم بهتر ميشه ولي حاي از ناخنا و موهامم بزم مياد
ارايش ميكنم ولي فكر ميكنم خيلي زشت شدم😞
اصلا حوصله هيچكيو ندارم
مادرم خواهرم ميان پيشم يكي دوساعت ولي اصلا حرفم نمياد باهاشون
بچم گريه ميكنه نميدونم چشه. خودمم باهاش گريه ميكنم
اين روزها چرا نميگذره
مگه نميگفتن تا دوماهگي خوب ميشي؟

من سر بچه اولم همین بودم دائم گریه میکردم الان که مدت ها میگذره از اون روزها میفهمم باید بیشتر بغلش میکردم شاد تر بودم بیشتر بوش میکردم، این روزها میگذره و نوزادت بزرگ میشه اما همیشه به یاد نوزادیش هستی پس لذت ببر.
برتی گریه هاش مقاله بخون کتاب بخون دکتر ببرش تا مشکلش رو بفهمی ، نو مادر بودن سخته اما کوچولوت دیگه نوزاد نمیشه.

همه همینجوریم و حتی گاهی بدتر و بیشتر.
مشکلات شوهر و خانواده اش هم به این قضیه اضافه کن.
عزیزم ناامیدت نمیکنم ولی کی گفته قراره دو ماه بعد آدم خوب بشه.
بچه آوردن تازه شروع دردسرهاست و هرماه بیشتر و بیشتر میشه که کمتر نمیشه.
تا مادامی که 2 3 سالش نشه و روی پای خودش واینسه قضیه همین منواله

دقیقا منم همینطور بودم داروهای تقویتی حتما حتما بخور کمبود ویتامین خیلی تاثیر داره

خسته ای عزیزم
به مرور زمان خوب میشی تحمل کن خودتو نباز

تلقین خیلی مهمه عزیزم پس تلقین مثبت کن درست میشه