سلام ی تجربه بگم شاید ب دردتون بخوره
من شاید تا چند روز پیش پسر دعوا میکردم مثل خیلی مامانا همیشه عذاب وجدان داشتم سر هرچی ک لجم در میاورد دعواش میکردم گهگاهی البته خیلی کم زدم ک زار زار گریه میکردم مخصوصا ک ی پسر دیگم دارم ۵ ماهش فشار زندگی خستگی همه چی روم سوار بود ی روز قرآن باز کردم (آدم مذهبی نیستم ولی ب قرآن خیلی اعتقاد دارم)آیه ۵۱ سوره قصص اومد وقتی رفتم مفهومش ت. نت خوندم نوشته بود هر چیزی پی در پی و با صبر و گام ب گام باید پیش بره نمیدونم چرا ی حس خوبی گرفتم تصمیم گرفتم تا میتونم بهش محبت کنم زیاد قربون صدقش برم کار اشتباه کرو داد نزنم تذکر بدم تو همین چند روز خیییییییلی بهتر شده الان ی چی بهش میدم خودش میگ ممنون(پسرم اصلا نمیتونه درست حرف بزنه)مشخصه استرسی کم شده
خواستم بگم ب جای دعوا فقط عشق بدبن نتبجشو میبینین

آفرین بر شما عزیزم بله محبت همیشه کارسازه نه تنها برای بچه بلکه برای همه

و خدا دانای حکیمه به همه امور🙏🏻خدا اون بچه بهت صبر داده

یه همکلاسی داشتم سالها ندیدمش مامانم تو ارایشگاه دیده بودش
گفتخ بوده ار کار میومدم بچمم شیطون بود همش دعواش میکردم میترسوندمش
الان 6 سالشه حرف زدنش قطع شده میبردش گفتار درمانی
و دکتر بهش گفته بوده بچه ترس برداشته

خیلیم عالی گلم ممنون از تجرتبت مدافقم باشما

ازمحبت خارهاگل میشود،محبت وصبر همیشه جواب گوهستش

بزرگترین اشتباه مادر و پدر دعوا کردن بچه ست ، چون متوجه نیست و از روی لجبازی و کینه و ... کار اشتباه انجام میده و وقتی با محبت و پرت کردن حواس بچه بهش کار درست رو یاد میدی واقعا نتیجه میده . وقتی دعواش میکنی یعنی داری اون عمل اشتباه رو تایید میکنی و توجه و وقت روی چیز اشتباه میزاری ولی وقتی با محبت کار درست رو همون لحظه بهش میگی یا کلا حواسشو پرت میکنی و به اون اشتباه هیچ توجهی نمیکنی میبینی اون اشتباه کوچک و کوچکتر میشه و از یاد بچه و مادر میره ... من سعی میکنم حواسشو پرت کنم و هیچ اهمیتی به اشتباهش ندم

نمیدونم چرا گریم گرفت،من یه مادر عصبی هستم با دوتا بچه شیطون توشهر غریب تکوتنها،ازاین به بعد تلاش می‌کنم نزنم دعوا نکنم،البته الان۴روزه شدید مریضم افتادم خونه هیچکسو ندارم یه سوپ درست کنه برام

من تنهامشکلم اینکه دخترم همش میگه بغلم کن سرپاتابم بده نمیدونم چیکارش کنم هرچی قربون صدقه هرچی میگم بیابشینیم روزمین بازی کنیم گریه میکنه میگه بغلم کن