پارت دوم:
دیگه داشتم خیلی اذیت می‌شدم ولی اصلاً جیغ نمی‌زدم انقدر مامانم نگران شده بود ک بهم می‌گفت طوری نیست داد بزن جیغ بزن اشکالی نداره انقدر تو خودت نریز ولی من خجالت می‌کشیدم نمی‌تونستم داد بزنم
کم کم غروب شد پرستارا هر یک ساعت یه بار میومدن معاینه می‌کردن و می‌رفتن میگفتند دهانه رحمت هنوز باز نشده فقط ۳ ،۴سانت باز شده
التماس می‌کردم می‌گفتم دارم می‌میرم نمی‌تونم تحمل کنم منو ببرین سزارین کنم اما اونا می‌گفتن نه باید حتماً طبیعی زایمان کنی
ساعت ۱۱ شب پرستار اومد معاینه کرد و گفت وقتشه
خلاصه به مامانم گفتم برو بیرون از اتاق و منتظر باش
یه مامای اصلی و دو تا پرستار اومدن تو اتاق
بهم می‌گفتند که چیکار کنم و من باید تمام زورمو می‌زدم
دیگه نای زور زدن نداشتم داشتم می‌مردم که ماما داد زد سر بچه گیر کرده داره خفه میشه زور بزن و من اون لحظه هرچی تونستم زور زدم و بچه اومد بیرون
اما متاسفانه...
هانای من دور از جونش مرده به دنیا اومد اون لحظه انگار همه دارند دور سرم میچرخن
تمام دکترا و پرستارا ریختند تو اتاقم بالا سر هانا و آقای دکتر فلانی را پیج می‌کردند
بعد از کلی التماس به خدا حدود یک الی دو دقیقه هانای من نفس کشید و صدای گریه‌اش پیچید تو اتاق و بدون اینکه من بغلش کنم بردنش ان آی سی یو
و من متوجه شدم یک بار دیگه اونجا نفسش قطع شده بود و دوباره با دستگاه احیاش کردن
یه جورایی میشه گفت هانا معجزه منه از سمت خدا
چون خدا خودش می‌دونه چقدر التماسش کردم
اون لحظه مامانم و همسرم و مادر شوهرم که پشت در اتاق بودن متوجه شدن که یه اتفاقی برای من بچه افتاده اما کسی بهشون توضیح نمیداد و بعد از کلی استرس و نگرانی مامانم اومد تو اتاق پیشم 🥹

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط