سلام دوستان
من یه مشکلی دارم میخواستم ببینم بقیه هم این مشکل رو دارن عادیه یا نه، از وقتی زایمان کردم همش استرس و ترس از دست دادن بچه رو دارم، هی نگرانم، تقریباً هر روز این فکر میاد تو سرم اگه خدای نکرده زبونم لال بلایی سرش بیاد، اگه نباشه من چیکار کنم، یا تو خونه که هستم نمیتونم ده دقیقه برم تو اتاق دیگه که نبینمش باید همش جلو چشمم باشه میترسم نکنه وقتی نیستم طوریش بشه، یا شب ها موقع خواب هی از خواب میپرم چک میکنم نفس میکشه، دست هیچ کسی نمیتونم بدمش، شوهرم دو دقیقه میاد برش داره دلم عین سیر و سرکه میجوشه یا میاد باهاش حرف بزنه خودم میرم همونجا میشینم، شما هم مینجوری هستین؟ طبیعیه بعدن خوب میشه؟ یا به نظرتون برم پیش یه روانشناس؟

سلام دوست عزیز منم اینجوری هستم ک کلی فکرای منفی و استرس آور از مریض شدن بچه یا خدای نکرده از دست دادنش رو دارم طوری ک حس میکنم خیلی کم دارم لذت میبرم از این زمان های قشنگ، در مورد سپردن بچه هم ب پدرش یا کس دیگر هم اره چون هیچکس مثل خودم نمیتونه مراقبش باشه ولی در کل حس میکنم زیاد حساس شدین برین پیش روانشناس بهتره تا توی تله ای نیفتادین ک بعد متوجه نشین کدوم کارتون حساسیت بیش از مورده کدوم یکی عادی

سلام عزیزم منم برای دخترم اینجوری بودم چون بیمارستان تو دماغش مایع جمع شده بود نمی تونست نفس بکشه بردن ساکشن کردن منم بعدش دیگه همش استرس داشتم مامانم یه لیوان گل گاوزبان غلیظ درست کردم خوردم خیلی خوب شدم شمام میخوای امتحان کن هیچ ضرریم نداره

من همه ی اینا رو‌دارم اما فقط قسمت اخر که گفتی به شوهرتونم‌نمیتونین بدین رو‌ندارم.
وگرنع بقیه شو منم مثل شما هستم
حتی دخترم ک الان۶سالشه اما همه این فکرا درموردش هست.
برخیا استرسی هستن مثل من همیشه اینجوری فکرامیاد به سرم

عزیزم وسواس فکری گرفتی
اگه نمیتونی مدیریت کنی فکرتو حتما برو روانشناس .اینجوری اذیت میشی خودت
بخاطر زایمانه

منم همین اینا رو دارم دقیقا جز قسمتی ک گفتی شوهرتون نمیتونین رو ندارم

نه عزیزم من اینطوری نیستم
باید همع چیز رو بسپری به خدا
البته که مراقبش باش ولی حساس نشو