این قدر دلم میگیره که دوست دارم بشینم گریه کنم سبک بشم ولی نمیتونم امروز رفتم بخیه بکشم کسی رو نداشتم بچه رو پیش بزار توی این گرم با خودم بردم بچه رو چرا ما بغض ادم این قدر بی کسی اخه
حال روحی داغون داغون

عزیزم تنها نیستی حداقل نصف ماها شرایط تو رو داریم.بچه هامون بما نیاز دارن باید قوی باشیم.خدا باهامون باشه کافیه.فقط بخودت برس که سرپا بمونی که سالم و قوی باشی.سالم باشی از پس تنهایی و کارات هم برمیای.اگه ضعیف باشی کی میخاد بهت رسیدگی کنه؟من بچم ۶روز بستری بود کسی نبود این یکی بچمو نگه داره طفلی گشنه میموند دیرمیخابید پا به پای ما اذیت شد.ولی تحمل کردیم و شکرخدا الان پیش همیم

باید تنها نمیرفتی که سخت دیکه بعد زایمان افسردگی میاره اگه همش به چیزای منفی فک کنی بدتر میشی خودت یدونه کوه هستی پس احتیاجی به کسایی دیگه نداری اوکی قوی باش

من یه روزی فکرمیکردم خودم بی کس ترینم پدر مادرم فوت شدن خالم اصلا هوامو نداره فقط بچه های خودش ولی خداروشکر مادرشوهر خوبی نصیبم شدولی تو اصلا محلشونم نده ایشالا این چندوقتم میگذره از پس خودت برمیایی

اسم پسرتو جی گذاشتی گلی؟

عزیزم کسی نیومد هنوز پیشت؟ مادرت خیلی سن بالاست مگه نمیتونه یکم بیاد پیشت؟

شوهرت نبود مگه!؟

بی خیال غصه نخور عزیزم منم همینطور بود روز سوم اززایمانم با بچه رفتم چکاب و بعدش بچه رو بردم شنوایی سنجی خیر سرم مادرم آمده بود از من مراقبت کنه اما دایم می‌گفت دستم درده و ... خودم از بیمارستان آمدم رفتم تو حمام لباس های کثیف بیمارستان خودم و بچه ام رو شستم

منم دلم گریه مخاد نه از بی کسی بعد زایمان افسردگی گرفتم

خواهری مادر شوهری کسی نداشتی دو دقیقه بزاری پیشش

منم هیچ کسو جز خدا ندارم. سزارینی هم هستم نمی‌دونم باید چیکار کنم

عزیزم مادرت هم نمیاد؟

من حالا یه هفته دیگه سزارین دارم و از ترس دارم میمیرم