سلام مامانا
میخوام درددل کنم🤦‍♀️
من یه پسر ۱۲ ساله دارم و
بعد این همه سال تصمیم گرفتیم دوباره بچه دار شیم و شد جانان...
الان تو سختیا و شب بیداری ها و مال خودم نبودن ها و ..... همش احساس پشیمونی میکنم😔
همش میگم با دست خودم همه ی آرامش زندگیمو به فنا دادم...
آخه این چه کاری بود کردم و ازین فکرا....
شوهرم همش میگه ناشکر نباش، سختیا تموم میشه و از بودنش لذت میبریم
ولی من فکر میکنم اشتباه کردیم🥺
عذاب وجدان هم میگیرم ازین فکرا و حرفا ولی تهش احساسم اینه که یه اشتباه جبران ناپذیر کردیپ که دومی رو آوردیم😥
مامان دومیا شما هم ازین فکرا میکنین؟ یا من خیلی کم تحمل هستم ؟
به یاد روزای سرخوشی و آرامش همش افسوس میخورم😔

منم اولی رو دارم همه ش فکر می کنم اصلا کار درستی هست دومی رو بیارم یا نه، چون واقعا تا بیای یه نفس راحتی بکشی از بزرگ شدن بچه اول، یکی دیگه از اول باید اون همه سختی بکشی
ولی شما که حالا خدا بهت یه هدیه داده دیگه اصلا به ایناش فکر نکن بدتر اعصابت بهم می ریزه
به این فکر کن که ته تهش بچه هات تنها نیستند یه همخون غیر از پدرمادرشون دارن روزی دلشون بهش خوش باشه

خدایا شكرت اما من همين يك دخترو دارم خيلي اذيت هستم شبا نميخوابه غذا نمیخوره مريض ميشه اوووه ولي ديكه دومي نمیارم تمام شد

نه من اصلا پشیمون نیستم

شوهرت راست میگه این سختیا تموم میشه بعدا هزاران بار شکر میکنی که به دنیا آوردیش

عزیزم خودتو ناراحت نکن ادم گاهی خستگی بهش فشار میاره ازین فکرا میکنه فقط باید بیشتر برا خودت وقت بزاری گاهی بچه رو بسپار به باباش یا کسی برو برای خودت تفریح کن یکم