۹ پاسخ

بعضی دکترا حس بدی به مادرا میدن بلاخره هیچ مادری کامل نیست

عزیزم دکترشو عوض کن. تو به عنوان یک مادر همیشه استرس داری، باز دکترم استرس بده خیلی زوره. عوض کن دکترشو.

چه دکتر احمقی !

مریضی همیشه هست حتی همون دکترم ممکنه بچش مریض بشه اینکه یکیو مقصر بدونه بده منم وقتایی که بچم مریض میشه همه منو مقصر میدونن که تو مواظبش نبودی ما مادریم خدا که نیستیم
سلامتی دست خداست از حیطه اختیار ما خارجه

شعور ربطی به تحصیلات نداره

من دیدم اطرافیان میگن مخصوصا شوهرا و خواهر شوهرا یا بقیه ولی تا حالا ندیدم دکترا بگن‌من دخترم ک مریض میشه سریع میگن مواظبش نبودی و فلان منم گفتم حتی اگرم مواظبش نبودم فقط ب خودم ربط داره

احمق بود .از احمق بودن اون تو چرا ناراحتی

لطفا دیگر پیش این دکتر نرو .مخصوصا اگه این جمله پیش بچه میگه .

آره واقعا منم پسرم هشت ماهش بودسرماخورده بود بردم دکتر،دکترکلی سرزنشم کردم که مواظب نبودی سرما خورده هنوز یادم هستش که چقدر منو سرزنش کرد

سوال های مرتبط

مامان 😍ستیلاوسلما😍 مامان 😍ستیلاوسلما😍 ۵ سالگی
✅ زمانی که فرزندانمان کوچک اند، نسبت به رفتار های اشتباه آنها صبرمان بیشتر است و در کنار خنده هایش، اشک هایش را هم تاب می آوریم،
در کنار تمیزی و عطر و بویش، کثیفی و بوی تعفن کهنه یا پوشکش را تحمل می کنیم و در کنار سلامت و شادابی اش، بر بیماری و ناخوشی او صبر می نماییم و...

🔹اما وقتی بزرگ تر می شود، به جای اینکه صبرمان بیشتر شود برعکس اندک میشود و دیگر آن ها را بر نمی تابیم.
وقتی مرتکب اشتباه می شوند با تندی به آن ها می تازیم و سرزنش و توبیخشان می کنیم، در حالی که وقتی کوچک بودند و روی لباسمان خرابکاری می کردند در عین ناراحتی می خندیدیم و بعد از تمیز کردنش، لپش را محکم بوسیده و نوازشش می کردیم.

🔸چرا با بزرگ شدن آن ها صبر ما کمتر می شود؟ علت آن است که وقتی کوچک اند تقریبا همه ی اشتباهات آن ها را غیر عمد و سهوی می دانیم و مقصر قلمدادشان نمی کنیم، ولی از سنی که زبان باز می کنند کم کم بیشتر اشتباهاتشان را عمدی و اختیاری می دانیم و زمانی که به نوجوانی می رسند، تمام رفتار هایشان را برنامه ریزی شده و عمدی تلقی میکنیم و بر آن ها برچسب توطئه گر و حیله گر می زنیم.
خطای ما در این است که رشد عقل را در فرزندانمان دلیل بر این می دانیم که آن ها نباید خطایی مرتکب شوند و مانند فرشته ها پاک و بی عیب باشند

🧡 @maadar_khoob