سلام خوبین
دوروز دیگه میشه 3ماه که زایمان کردم
یه دختر یکسال و ده ماه هم دارم
ازشوهرم سرد شدم دیگه مثل قبل نیستم باهاش خودشم چند باری بهم گفته
منم بهش گفتم کاراش و رفتاراش باعث شدن من اینجوری بشم
قبلا کتکم میزد حتی حامله بودم همه کارای دکترم رو خودم انجام میدام
یع بچه تو شکمم و یکیم تو بغلم بود برام وقت نمیزاشت
حتی وقتیم پسرم بستری بود دو بار اومد دیدنمون دخترم رو هم نیاورد ببینم
من شبو روز گریه میکردم زنگ میزدم شوهرم دل داریم بده اونم دعوا میکرد میگفت میخوای بیاریش خونه چیکار که دخترمون اذیتش کنه هرچی بمونه اونجا براش خوبه بازم من ناراحت میشدم قطع میکردم
سون بهم وصل بود پر خون شد به پام زایشگاه و ازمایشگاه بود یه پام ان ای سیو 😭😭
همه بهم میگفتن زنگ بزن یکی بیاد مامانم که بچم پیشش بود
مادرشوهرم اگه میومد هی غر میزد ترجیح دادم به اون نگم موند فقط شوهرم هرچی زنگ زدم التماس کردم گف میرم سرکار 💔😭
قرار بود یه سال موقت بیایم یه جا زندگی کنیم بعد بریم خونه خودمون زد زیرش موندیم اینجا
هیچ کمکی نمیکنه بهم شبا نگهبانه روزا اسنپه
حموم میخوام برم اول خودم دخترم میریم پسرم همش بیداره میزارم حلو در حموم هی گریه میکنه بعد اون میبرم کل کارای خونه هم میکنم
ماشین لباسشویی دارم خونه مادرشوهرم گذاشته منه بد بخت بادس لباس میشورم
خسته شدم دیگه
پول ارایشگاه هم نمیده
اقا خسیسه فقط فکر جمع کردنه
خسته شدم دیگه بهشم میگم میگه پول نداریم برگردیم خونه خودمون
من برا تو کار میکنم وجمع میکنم
تو هم ابنجوری شدی
چیکار کنم باز مثل قبل گرم باشم ومحبت کنم بهش 😔😔

عزیزم شرایط خیلی سختی رو داری،همسرت هم اوضاعش از شما بهتر نیست،ایشون هم داره سخت کار میکنه،برای آسایش خانوادش،اما بنده خدا،بدون سیاست داره پیش میره،همسرت داره اندازه دو نفر کار میکنه،شاید اگه محبت کلامی کنه،یا حداقل کارا رو برات انجام بده،اینطور نمیشد،اما بنظرم ،مرد زحمت کشی داری،حیف زندگیتونه که بخوای خراب شه،باهاش صحبت کن،دقیقا چیزی که ازش انتظار داری رو بگو،چون آقایون همینطورین، باید بهشون گفت چی میخوای چی نمیخوای،
منم همسرم کارش زیاده،۹۹ درصد مسئولیتها گردن خودمه،اما چون ی دونه بچس،اندازه شما سخت نیست برام،اما چون میبینم ایشون هم داره جون میکنه برای این زندگی، ناراحت نمیشم

بنظرم برو مشاوره

دوتا بچه کوچک، بزرگ کردن خیلی سخته، شما بخاطر بارداری و زایمانت کمی حساس شدی و افسردگی داری طبیعیه ، دلت میخاد ب کارای شخصیت برسی ،خب نمیشه، چون مسئولیتت بیشترشده ،نوزاد و بچه ۱ساله نمیتونه از پس کاری بربیاد باید همه جوره دراختیارشون باشی ،
حمایت نشدن از طرف مرد خیلی سختتره ،بدلیل فشار کاری روی شوهرت و مسئولیت بیشتری ک شما داری بایدم انتظار سردشدن روابطو داشته باشی ،
تو ی زنی قوی هستی از پسش برمیای فقط ی کم صبر داشته باش و باهاش مدارا کن

حالا اینا دیگه کلیشه ای شده ک باز بیایم بنویسیم تو ک میدونستی شوهرت مسئولیت پذیر نیست در قبال تو و بچه هات چرا مجدد بچه دار شدی.کاریه ک شده و الان دو تا فرشته خدا بهت داده ک باید خیلی مواظبشون باشی.من اگه تو همچین موقعیتی بودم خط ب خط همین چیزایی ک گفتی رو برای شوهرم مینوشتم و میگفتم چرا دلخورم ازش و حتی ازش بیزارم یا میپذیره و اصلاح میشه یا همون روال قبل رو ادامه میده ک در صورت دوم اگه من بودم هیچ اهمیتی دیگه بهش نمیدادم انگار ک اصلا وجود نداره

منم خیلی دست تنهام به سختی دارم خودمو سروپا نگه میدارم.چاره ای نیست همه چی سپردم به خدا

همه این حرفا رو به خودش بگو اگه که زندگیش دوست داشته باشه رفتارش رو درست میکنه

آخی عزیزم😥خاک تو سرش که اینقدر اذیتت میکنه،،همین رفتارهای اشتباهی که شوهرت داره باعث شده سرد بشی،بنظرم پیامش بده بهش همینا رو بگو و براش بنویس تو سعی کن این رفتارهای اشتباه رو جبران کنی،منم سعی میکنم بشم مثل قبل

ببین عزیزم به عنوان یه مادر مسئولیت هات خیلی زیاد میشه ولی چاره ای نیست خودت باید هوای خودت رو داشته باشی ، به زور هم که شده سرحال باشی خودت رو مرتب نگه داری که از دیدن خودت توی اینه دل زده نشی ، منم شرایطم تقریبا همینجوریه اما از وقتی به زور هم که شده خودمو خوشحال نشون میدم رابطه ام باهاش بهتر شده .