قبل از به دنیا اومدن ماهان یه بار یه جا خوندم اگه شوهرت و بچت در حال غرق شدن باشن کدومو نجات میدی؟ من اون روز گفتم قطعااااا شوهرم (اون روز خیلی دوسش داشتم می مردم براش پاچشو نمیگرفتم هورمونام همکاری میکردن البته ) ولی الان با قاطعیت تمام میگم بچم 😐
من بدون ماهان نمیتونم

یه فرق دیگه که قبل بچه دار شدن و الان هست
اینه ‌که دیگه دلم نمیخواد بمیرم
با چنگ و دندون زندگی رو میخوام فقط برای اینکه بالای سر بچم باشم عین کوه پشتش باشم

دقیقاااااا و اینم هست که شوهرامون هربلایی که سرمون میارن تحمل میکنیم فقط به خاطر بچه هیچکس اندازه یه مادر بچشو دوست نداره

من قبل نیلا مردنو دوست داشتم اما الان میگم من نباشم بمیرم بچم چی میشه هیچکس به اندازه خودم به بچم نمیرسه همش میگم خدایا دخترم با دست خودم عروس بشه ایشالله

منم همه سختیارو بخاطر بچم تحمل میکنم قبل ازبچه دارشدن دست به خودکشی زدم فقط مرگمو میخواستم اما الان حتی یلحظه به مرگ فکرنمیکنم چون میخوام بالاسر بچم باشم

منم همینطور عزیزم

منم همینطورم🥲

چشام اشکی شد🥺
واقعا همینه

من بعد از زایمان کلا بدنم ریخت بهم افتادک به خونریزی شدید که با قرص هم کنترل نمیشد همش گریه میکردم التماس خدا میکردم که خدایا به من انقدری عمر بده که بچمو خودم بزرگ کنم زیر دست نامادری یا هرکسی نیفته میفهمم چی میگی
خدا به همه پدر مادرها انقدری عمر بده که خودشون بچه رو بزرگ کنن زیر دست غریبه نیفته

آفرررین مادر نمونه👏👏👏👏👏👏