۲ پاسخ

آره خیلی از ماها اینجور شدیم.....من گاهی ناخداگاه می‌شینم گریه میکنم چون هورمونها ریخته ب هم واقعا دست خودمون نیست...حتی گاهی حوصله از خونه بیرون رفتن هم ندارم....

من با خودم نمیجنگم
اگه گریم بیاد گریه میکنم
عصبی بشم تخلیه میکنم
حوصله نداشته باشم میرم تو خودم
خودمو درک میکنم تا بگذره بعدم خوب میشم سعی نمیکنم همیشه خوب باشم چون ممکن نیست

سوال های مرتبط