دیگه دارم ازاین عشقی کب پسرم دارم دیوونه میشم😭همش فکرای بدمیکنم
اینکه اگه مریض شه چیکارکنم
همش میترسم گم بشه😭نمیدونم حرفامو کسی میفهمه یا ن
ینی برم پیش روانپزشک چون تو پارک ی لحظه ازش چشم بردارم ببینم نیس پاهام قفل میشه زبونم بندمیاد اصن نمیتونم برم دنبالش ازترس کل ادمای پارک دور سرم میچرخن
هی فک میکنم پسرمو میدزدن یا دورازجونش بلایی سرش میاد
اعوذبالله من الشیطان رجیم😭😭😭

اين عشق نيست
اضطراب و استرس
وسواس فكري
هستش كه بايد مشاوره كنيد به روانشناس
چون اگه تروماي خودتون درمان نكنيد به بچه انتقال ميدين
من خودمم هميشه سعي ميكنم اضطرابم كنترل و درمان كنم

ببین گلم خدا خودش حواسش هست منم همین طور بودم چند روز پیش توشهرمون زلزله اومد یکی از دوستام بچش زیر لوستر بازی مکرد تا بابای بچه امد داخل خونه بچه پریده بغل بابا همون لخظه زلزله شده ولوستر افتاد وشکسته به این فکر کن کارها خدا چه دقیقه میتونس بابای دیر بیاد یا دیر بقلش کنه ولی خدا خواسته اون بچه طوریش نشه فقط بسپار به خدا شکر گذاری بنویس خیلی تاثیر داره

عزیزم منم همینم به دکتر زنان گفتم .گفت نباید فکر درمانت باشی . مثلا من میرفتم جایی همش حس میکردم اتو به برق هست .یا مثلا پسرم تنها میزارم میرم حس میکنم کار خطرناک انجام می‌ده. یا اینکه گاها میگم اگه براش اتفاقی بیفته ... کلا خودم هم میدونم مریضم به خدا میشینم گریه میکنم به چیزی که اتفاق نیفتاده 😭😭😭😭

هممون همینیم عزیزم یکی کمتر یکی بیشتر منم به هیچکس بچمو نمی‌نمیسپرم حتی پدرش فقط باید خودم حواسم بهش باشه هرجا میرم

گر نگهدار من آن است که من میدانم شیشه را در بغل سنگ نگه میدارد . طرز فکرت رو مثبت کن از هر چی بترسی سرت میاد

مشکل همه ما مادرها همینه...😔

منم منم منم چند دوره روانپزشک رفتم تا کمی بهتر شدم 😔همش حس میکردم مثلا اگ من نباشم کنارش بلایی سرش میاد ...یا زلزله میاد من نیستم کنارش....یا مثلا زبونم لال دور جونش ماشین میزنه بهش