اون تایم که بود بچه هامون نی نی بودن جرات نداشتیم تاپیک بزنیم یکی میگفت من به بچم آب میدم یکی می‌گفت آب نه من نمیدم یکی سوپ میداد یکی حریره جنگی بود وای چقدر من دعوا کردم توی همون تایم حالا نمیگم کار من درست بود ها یا اونا اما الان که نگاه میکنم همه بچه هامون یک شکلن یه وزن نهایت یک کیلو اینور اونور همشون باهم تب میکنن اسهال میشن واقعا چرا فکر میکردیم جلو باید بزنیم از هم بعد به من یکی صد بار گفتن تو مادر بدی چقدر دلم شکست حالا بگو مثلا چرا بد بودم 😂😂😂 مثلا توی سوپش پیاز میریختم یا گوجه وووو این داستان ها خنده دار یا چه میدونم دعوا بود که آب نخوره بچه یا طرفداری از کار های خودمون ولی جدی میگم کم کم بیخیال شدم می‌دونی راه خودمو میرم دلم نمیخواد تقلید کنم از کسی مثلا اگر کار خوب باشه چرا حتی عمل هم میکنم بهش مثلا الان دیدم یه خانمی دال عدس پخت برای بچش سریع پاشدم پختم پسرم نخورده بود خیلی وقت یک ماهی میشه

الانم سر اینکه تو این سن از پوشک بگیرن یا نه دعواس

آره چقد دعوا میشد 🤣🤣🤣

بعضیا میومدن ُپز غذای لاکچری بچشونو میدادن
یه خانومه اومده بود می‌گفت بعنوان یه مادر که توی خونش حبوبات پیدا نمیشه
همییییییشه گوشت لا پلو غذامونه
دقیقا مث ندید بدیدا
انگار اونا گوشت میخوردن بقیه نمیدیدن بخورن

واای دقیقا گل گفتی😅😂

چقد خندیدم 😂😂😂