نمیدونم چه مرگمه. از صبح چشمامو باز کردم دارم گریه میکنم. اشکامم تموم نمیشه اراده میکنم گریه میکنم. پلک میزنم اشکام میاد. از شوهرمم حرصیم. به اینکه چجوری پدری میخواد بشه واسه بچم. دلم میخواد بره چند روز خونه مامانش نبینمش. اگه همینجوری با همین حس ها بمونم چی🥺چرا دم زایمان اینجوری شدم خدا😭

اروم باش گریه رو‌واقعا نمیشه کاریش کردمن خودمم این مدلی زیاد شدم تاحالا ولی اشکال نداره خدا بزرگه این روزامونم میگذره از خدابخاه همه چیو‌درست میکنه عزیزم امیدوارباش کوچولوتم ب سلامتی بغل میگیری و‌باهاش از زندگیت بیشتر لذت میبری مطمین باش

اصلا خودتو نترسون اینا همه طبیعیه و استرس دلیل همه ایناس و تو بدن هر کسی به یه شکلی خودشو نشون میده سعی کن خودتو آروم کتی حتی با گریه کردن ولی بعد اینکه یه کم گریه کردی قشنگ صورتتو بشور و خودتو جمع و جور کن و دیگه به خودت ترس راه نده از اینکه چرا اینجوری شدم، چرا گریم میگیره اینطوری کم کم بهتر میشی عزیزم🥰

هورمونای وامونده🫤 یه روزایی دوست داری همه رو پاره کنی

عزیزم حق داری همسرته اشکال نداره باید تو روسفیدش کنی پیش بچت کنار بیاید باهم و صحبت کن

اینا طبیعی هه بخدا منم دوماه اینجور بودم و بعدش کم کم بهتر شدم،اصلا غمت نباشه افسردگی هه سعی کن خودت رو سرگرم کنی.
درکت مکنم برای منم سخت بود ولی کنار اومدم.
دیه کم کم خوب شدم.

منم خیلی حساس شدم زود گریم میگیره ولی وابستگیم به شوهرم خیلی بیشتر شده .

الهی هورمونای بدنت بهم ریخته درس میشه زیاد حساس نباش