۳ پاسخ

ببین از اول که یهو نباید بچه رو بزاری تو اتاق و بری . اول یه مدت میزاری تو تختش خودت رو زمین تو اتاقش میخوابی . کم کم فاصلتو زیاد میکنی بعد یه مدت که خیالت بابت راحت بشه که از پس خودش برمیاد میری بیرون . صداشم دیگه در اتاق خودتون و بچه رو باید باز بزاری کم کم به صداش حساس میشی اینجور و میفهمی . ولی من خودم قصد ندارم فعلا جدا کنم . از ۹ ماهگی میزارم تو تخت خودش و خودم تو اتاقش میخوابم بعدا که از پوشک گرفتمش تو دوسالگی جدا میکنم . چون هم رفلاکسه داره و خطرناکه هم اینکه تا دوسالگی بچه اعتماد به نفس میگیره ولی از اون به بعده که وابسته میشع .

من چن روزه صبح ها تا ظهر میذارم تو اتاقش بخوابه هر پنج دیقه بهش سر میزنم از بس فکرای اینجوری میاد سراغم 🤦🏻‍♀️🤷🏻‍♀️
ی مدت بعد بعدظهر هام میذارمش تو تختش
بعد کم کم سعی میکنم شب بذارم تو اتاق خودش بخوابه ک عادت کنه

وقتی هم بیدار میشه میچرخه پاهاش میخوره ب نرده های تخت یا گاهی از خودش صدا در میاره متوجه میشم بیداره

پتو که ممنوع کیسه خواب استفاده میکنن. یا لباس مناسب میپوشونن پتو نیاز نباشه.
صدا بچه را مادر از هرجایی میشنوه ،من که خودم صدا نفس هاش تو گوشمه
نه اون سن هنوز اضطراب جدایی شروع نشده نمیترسن

سوال های مرتبط