پارسال باردار بودم با شوهرم رفتیم اردبیل اون رفت مغازه منم با اتوبوس اومدم تهران 7 8ماهه باردار بودم حدوداً
دوتا مرد مختلف ب پستم خورد دنبا جای عجیبیه ی اقایی صندلی اونور بود پسته خریده بود بهم گف ابجی شما بارداری بخدا اگ پسته برنداری من نمیتونم بخورم یا هی ازم می‌پرسید چیزی میخوری برم برات بخرم یا چیزی نیاز نداری ی پسر جوون بود
برعکس پشتم ی اقای ب ظاهر خیلیی خیلی محترم بود تا خود تهران خوابم میبرد حس میکردم از پشت صندلی دستشو میزنه بهم یجا اتوبوس نگه داشت اومد نزدیکم گف قیافت خیلی برام اشناعه کجای تهران زندگی میکنی فلان میخواست سر صحبت باز کنه
یکی اینجوری یکیم اونجوری 🙂یهو یادم افتاد

همینه که زن ایرانی در همه حال با استرس میره جایی

وای منم یکبار تو اتوبوس داشتم میرفتم شهر مادرم اینا یه آقایی فکر کنم بلوچ بود مثل اینکه سفر اومده بود و وسط راه یکجا وایساده کلی سوغاتی خرید که ببره سهرشون مثلا نبات و سوهان و این چیزا. یه بسته نبات به من داد اصرار کرد باید بگیری اینقدر مودب بود و باوقار بود مطمئن بودم منظور بدی نداره با کلی اصرار گرفتم ازش الان گفتی یادش افتادم منم

وای چقد اون پشتیه عوضی بوپ

خاک بر سرش ب زن حامله دست‌میزد

همه جور آدم همه‌جا هست
دم اون آقای مودب و جنتلمن گرم که حواسش بهتون بود
مطمینن جای دیگه جبران شیرینی میشه براش.
من میگم هر رفتاری با هرکسی انجام بدی یه روز بازتابشو میبینی

هعیی خوددا