خدایا حال دلمونو خوب کن دیگه واقعا اشکی برام نمونده خدایا ناشکری نمیکنم شکر ک دختر بهم دادی ک وقتی میخنده دلم شاد میشه ولی واقعا از کارای همسرم خستم اصلا راز نگه دار نیست هرچی بگم یا کاری کنم دو دیقه دیگه میکوبونه تو سرم خدایی حس میکنم نامحرمه امشب خودمو ب حد مرگ زدم گفتم روانیم کردی بعد میگه مامانت راست میگف ک افسردگی بعد زایمان گرفتی اونم با داد زدن ک ینی مقصر منم ن اون بخدا کم آوردم

مشکل منم هست کم توجهی سردی باهام وقت نذاشتن و اینکه مدام منو سرزنش میکنه که این تویی که داری اشتباه میکنی خستم کرده
شاید باورت نشه بچم دنیا اومد رفت ان ای سیو بعد تو خونه داشتم گریه میکردم یهو با حالت عصبانی بهم گفت خو میتونستی تو شکمت بیشتر نگهش میداشتی حالا که نتونستی پس هیچی نگو‌
هنوز که هنوزه بعد از هفت ماه یاد این حرفش میوفتم عصبانی میشم
ولی عزیزم بدون تنها نیستی خودتو شاد بگیر و مرموز باش باهاش هر دردودلی نکن بذار اون دلتنگ حرف زدنات بشه
من کاملا میفهممت

درکت میکنم
همه مردا همینن
اصلا خودتو عصبانی نشون نده
فقط سکوت کن از فرداام ب خودت برس و مواظب بچت باش هراز گاهی خرید کن برو خونه مامانت هیچیم بهش نگو دیگه
بذار مجبور شه خودش هی باهات حرف بزنه کوتاه جواب بده ولی باز سرد شو
فقطم خودتو شاد نگه دار همیین

عزیزم سعی کن خودتو آروم کنی فشار مامان شدن کنترل احساساتو از آدم میگیره فقط بدون تنها نیستی اما باهاش کنار اومدیم بارها گفتیم دیگه چیزیو به همسرمون نمیگیم اما گفتیم باز پسیمون شدیم تو خیلییی ارزشمندی تو مادری اعصابتو واس یه غریبه بهم نریز بزارش رو حالت روح

مردا هیچ درکی از مادرشدن ندارن همین

کاش راه برگشت بود