من قبل به دنیا اوردن دخترم فک میکردم هر دو مادربزرگش مث بچه خودشون قراره دوسش داشته باشن کلی اصلا اونطور نشد هیچ وقت مث بچه خودشون ووسش نداشتن هیچ انگار بچه همسایه اینا هس

عزیزم اصل خودت و باباشه که هوای این فرشته رو داشته باشید و الی بقیه که گذری و حاشیه هستن چرا باید واست مهم باشه و حرصش و بخوری آخه

عزیزم اخلاق هر کسی یجوره منم مادرم خیلیییی دوس داره دخترمو ولی وقتی اذیت میکنه یه وقتایی عصبی میشه خیلی دلخور میشم ادم کنترل خودش دست خودش نیستش

وای چرا اینجورین🥲🥲

ای بابا چرا اینجوری آن اینا چه دل بزرگی دارن ولا

چرا باید بذاری بچه از گریه سیاه بشه که ببینی مامانت نگاه می‌کنه یا نه؟
خب طبیعیه تو مادرشی بهتر میتونی ارومش کنی وقتی بی تابه میارن پیش تو

خواهرام با من بحثشون بشه میگن به نی نی اون دست نمیزنیم به ما چه بچه اونه

ینی ممکنه منم مث اونا بشم؟ من که عاشق دخترمم حالا تصور میکنم اونم ی روز نی نی دار بشه حس خوبیه

مادر خودم با نن قهر کنه به صورت بچم نگا نمیکنه بجه از گریه سیاه میشع روش نگا نمیکنه ولی وقتی باهام خوبه بهش نگا میکنه

اذیت بشه بی تاب باشه هیچکدوم دل نمیسوزونه

فقط واسه بازی سرگرمی میخوانش