سلام،مامانای دوقلو که بچه هاتون همسن بچه های من هستن،شماهم بچه هاتون عصابتون خوردمیکنن،من پسرم ودعواکردم الان عصابم خورد عذاب وجدان میگیرم هربارمیگم دیگه دعوانمیکنم ولی هرباربازپیش میاد،اخه واقعااذیت میکنن خسته شدم نه ازبچه هام ازکم صبر بودم واقعانمیدونم چیکارکنم دیگه کم اوردم خیلی باحوصله وصبور بودم خودم دست تنهابچه هام دارم شب تاصبح گریه میکردن من تاصبح راه میبردم اخم به ابرو نمیاوردم 😔اماحالازودعصبی میشم بد دعواشون میکنم کسی مثل من هست میشه بگین چطوری صبوری میکنین؟من همش فکر میکنم چون تنها داشتمشون وکمکی نداشتم دیگه عصابم ضعیف شده ونمیتونم خشمم کنترل کنم میخوام بگم شاید حق دارم،ولی بازمیگم نه!😔هروقت میخوابن گریه میکنم چرادعواشون کردم

همه اونایی که دوقلو دارن بعد دوسال واقعا دیگه کم میارن به خصوص اگه دست تنهام باشی
منم یه وقتایی دیگه نمیکشم

خب تو ادمی
ادم اهنی نیستی ک عزیزم
ما مادریم ولی انسانیم حق داریم خسته بشیم کلافه بشیم کم بیاریم
این حجم از وظیفه بچه ها تا الان گردنت بوده معلومه یه جا میزنه بیرون اون خستگی و کلافگی
حتما کمک بگیر از شوهری کسی
شده روزی یه ساعت واسه خودت باش
بلخره باید انرژی داشته باشی

والا ما ی دونه داریم همینه وضعمون شما ک دوتا داری دمت گرم واقعا عذاب وجدان برا چیه