یه ماه گذشت و من قوی تر شدم
دقیقا یک ماه پیش با بزرگترین ترس زندگیم روبرو شدم(لکنت دخترم)
همیشه از خدا میخواستم که دخترم بی عیب و نقص حرف بزنه، ولی نمیدونم شایدم تو ذهنم هی جذبش کردم،تا اخر به سرم اومد ولی مهم نیست
چه شبایی که تا نصف شب فقط گریه میکردم و روزا با قرص سرپا بودم،کاری از دستمم برنمیومد ولی اشکام ناخودآگاه میومد و فقط ناراحت بودمو خودخوری میکردم وقتی دخترم میخواست حرف بزنم جیگرم آتیش میگرف تا یه جمله بگه
من آدمی بودم که نسبت به مشکلات خونسرد بودم ناراحت میشدم ولی گذری بود نمیذاشتم ادامه دار بشه ولی نمیدونستم سر این قضیه چقد خودمو انداختم
تو فامیل همه فک میکنن من هیچ غم و غصه ای ندارم،همه چی گل و بلبله،بارها بهم گفتن
ولی نمیدونن من چی کشیدم این مدت
کاش آدما بتونن قضاوت نکنن،
کاش بتونیم در برابر مشکلات خوددار باشیم
کاش بتونیم وقتی که دلمون شکسته خودمونو دلداری بدیم💔
کاش بتونیم قوی باشیم✌️
خواستم یکم اینجا خودمو خالی کنم، دردل کنم🥲

سلام عزیزم منم دوهفتست درگیرم میشه بگی الان چطوره منم دارم دیوونه میشم البته پیش گفتاردرمان بردم بهم راهکاردادبایدهفته ای یه بارببرم ولی واقعادادم اذیت میشم

حالا دخترتون صحبت کردنش بهتر شده ؟

انشالله خدا کمک میکنه روزای سخت تموم میشه. دختر قشنگت هم خوب خوب میشه

دخترم من یه مدت اینجوری شده بود البته بعد از تولد بچه دوم دکتر گفت طبیعیه خدا رو شکر خیلی زود درست شد

انشالله که درست میشه غصه نخور عزیزم.میشه بگی لکنتش چه جوریه اخه پسر منم بعضی وقتا جمله میخاد بگه یه کلمرو هی تکرار میکنه مث لکنت تا بگش منم خیلی نگرانم

عزیز دلم...منم دخترم ی مشکل کوچیک داره حل شدنی هست...ولی منم تمام عمرو روزامو با نگرانی و غصه میگذرونم...دختری ک از بغل و بوسیدنش و فک کردن ب مشکلش قلبم ب درد میاد....همه چیز درست میشه....