هنوز وقتی پسرم علاعم مریضی میگیره دست و دلم میلرزه ولی نه مثل اولین بار
اولین بار ۴ماهش بود به شدت سرماخورد نمیتونست نفس بکشه منو شوهرم میرفتیم نصفه شبی که بخور بگیره بچه بتونه نفس بکشه چقد گریه کردم تو یه هفته نصف شدم نه شام نه ناهار فقط بالا سرش میشستم میخوابید نگاش میکردم بیدارم بود بالامیاورد یا نفس نمیکشید گریه میکردم بعد اون هر وقت علاعم مریضی توش میدیدم چنان میترسیدم که انگار چی قراره بشه ولی حالا پسرم دوسالش شده امروز ابریزش داشت الانم کمی سرفه میکرد حواسم هست بهش ولی اونقدر نترسیدم به خودم گفتم بچست دیگه مریض میشه فوقش میبرم دکتر و مراقبت خوبش میکنم
خاستم بگم چقدر زود بزرگ شدیم با بچهامون بخصوص ما مامان اولیا...به خودم افتخار کردم تو مامان بودم اولین بار

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط