خاننمااا بیایدددد حرفف بزنیم....

میدونید من الان خودم ی مادرم درسته بعضی وقتا کلافه میشم و عصبی و خسته ولی خو بازم دلم نمیادددد بچم اذیت شه یا بخواد ناراحت بشه و یا هرچیز دیگ چ الان چ بدها...چجوری بعضیا دلشو دارن ک بچه هاشونو از خودشون برنجونن؟ دلشون نمیسوزه واس اون بچه یا مثلا خودشون اذیت نمیشن؟ خو هرچقدم ادم بزرگ شه بازم بچه طرفه ب نظرم تو بزرگسالی بیشتر احتیاج داری ب توجه و محبت تا توی کودکی😑

اونام دوس ندارن واقعا اینکارا رو کنن اما گاهی دست خودشون نیست شاید ذهن و فکرشون داغونه آدم نباید قضاوتشون کنه هرچی که باشن یه پدرومادرن

خب عزیزم بعضیا ذهنشون خستس شاید با داد زدن اروم میشن یا واقعا دست خودشون نیست که اون رفتارو میکنن بعدم صدرصد پشیمون میشد شک نکن
مادر بود خیلی سخته هم باید یه خونه رو اداره کنی هم بچه رو تر خشک کنی و تربیت در روز یه مادر خیلی ذهنش درگیره

عزیزم خیلی ها از مادری فقط ادعاشو دارن و اینکه هی بکوبن تو سر بچشون ک ما سختی کشیدیم تا بزرگ بشید و همیشه هم ب فکر تیغ زدن بچشونن🥴

آدم هرررچقدرم کوچیک باشه یا بزرگ باز محبت مادر و حمایت پدر میخواد.... همیشه جیگرم کبابه برا بچه هایی که مجبور میشن با پدر یا مادر تنها زندگی کنن... حتی اگه آرامش بیشتری داشته باشن