خیلی دوست دارم راجع به یه مسئله ای که این روزا تو ذهنمه صحبت کنم احتمالا مورد قضاوت و انتقاد قرار بگیرم ولی اوکیه
تو محل کاری که من دوماهه میرم یه دختر خانم جوون و مجردی هستند که هم سن منن این خانم از سطح درآمدش تو کارمون خیلی ناراضی بود و هست،من روزای اولی که اینجا رفته بودم اولین باری که صحبتشو کرد بهش گفتم آره به نظرم نسبت به کاری که میکنی کمه و (یکی نیست بهم بگه اخه به تو چه واقعا رفتارم غیر حرفه ای بود)و طبق عادتی که دارم شروع کردم بهش مشورت دادن که مثلا انلاین شاپ بزنه چون خودم قبلا تجربشو داشتم و خیلی موفق بود و کل صفر تا صدشو براش توضیح دادم ،از استخدامی ها و شرایطش براش گفتم و خلاثه هرچیزی که به ذهنم میرسید میتونه به بهبود شرایطش کمک کنه(اینو در پس زمینه بگم که متاسفانه روزی که من قرارداد بستم ایشون هم اونجا بودن و مبلغ حقوق من رو میدونن که با توجه به تفاوت مدرک تحصیلی و سمتی که اونجا داریم خیلی بیشتر از حقوق ایشونه و من همش تو ذهنم بابت این ناراحت بودم که نکنه خودش رو با من مقایسه کنه نکنه بکر کنه من از اون بالاترم نکنه حسرت شرایط منو بخوره و هی سعی میکردم بهش نزدیک تر و صمیمی تر باشم حتا از مشکلات اقتصادیم غیر مستقیم میگفتم که ایشون احساس بدی بهش دست نده(این یکی از خصوصیات مزخرف منه که دوست دارم همیشه همه جا همه با هم نایس باشن و ذهن آدما رو تو مغز خودم پیش بینی میکنم و سعی میکنم همه رو از خودم راضی و خشنود نگه دارم و حتی کسی به خاطر کار بدی که نکردم هم از من تو ذهنش عصبانی نباشه🤦‍♀️
ادامه کامنت اول

خلاصه که روزها گذشت و گذشت و این خانم هر روووز غر میزد و میزنه و از همه چی میناله از هممممه چیا،اینکه همه شغلا پارتی میخواد،اینکه چقدر زندگی بده،اینکه کار و درآمد خوب مال سهمیه داراست،اینکه کارفرمامون روزبه روز داره ماشینش مدل بالاتر میشه و..😣😣
حالا میخوام یک جنبه ی دیکه زندکی این خانم رو براتون بگم که باعث شد من دست از مشورت و راهنمایی و همدردی کردن باهاش بردارم،این دختر خانم قشنگ ما از روزی که من رفتم سرکار که حدود دوماه میشه میتونم بگم یکبار لباس تکراری تنش ندیدم،همیشه ناخناش کاشته،سه بار رنگ موهاش عوض شده و همش داره تو اینستا دنبال مدل لباس و ..میگرده،ازونجایی که از وضعیت مالی خانوادش خبر دارم میدونم که همه این هزینه ها رو داره با اندک حقوق خودش پرداخت میکنه(نمیخوام بگم اینکارا بده ها خیلی هم خوبه)ولی نیخوام بگم ایشون برای همون حقوق کمی هم که داره بابت دوشیفت کار کردن میگیره هیچ برنامه ریزی و اصولی نداره و خرجایی که میکنه از منی که حقوقم چندین برابرشه خییلی بیشتره و مطمئنم اگه پنج برابر این حقوقی هم که الان میگیره درآمد داشت بازم تو سطح زندگیش فرق آنچنانی نمیکرد چون ایشون درگیر بیماری مصرف گراییه

کاملا باحرفت موافقم.
حالا اینا به کنار انقدر ازکم بودن حقوقش میناله یا کارشو به خوبی انجام میده؟
به هرحال قرداد بسته یعنی خودش راضی بوده به این حقوق اعنراض به چی میکنه دیگه؟

خب مجرده دیگه. چیکار کنه با پولاش؟
دیگه ماشین درب داغون هم کسب بخواد بخره ۲۰۰-۳۰۰باید پول بده‌. با چقدر پس انداز می تونه یه ماشین داغون بخره حتی؟

وای مصرف‌گرایی😫خیلییی بده خیلیییییییییی
واقعا میخوام ترک کنم این عادت زشت رو،اصلا اینطوری نبودما تاثیرات بد دوستم ک بعد زنداداشم شد اثر مخربش شد مصرف گرایی رو من،هرچی هم میخرم راضی نیستم دنبال ی چی دیگم😫

بقیش چی

میشه بپرسم شغلتون چیه ؟
و اینکه آزمون استخدامی دادید؟

ببخش کارت چیه؟