دختر من بچه ی مهربون و آرومیه
من دست تنها بزرگش کردم
خیلی برای اومدنش ذوق داشتم
تا دو سالگیش همه چیز عالی بود
اما از وقتی تاخیر تکلمش شروع شد من واقعا داغون شدم و مریض شدم
الان بعد کلی پیگیری درست و قشنگ حرف میزنه اما من انگار دیگه اون آدم سابق نیستم
حالم بده
همش ناشکری میکنم که چرا بچه دار شدم
دو سال تمام درگیر درمانش بودم
خودم از این حال خودم خیلی ناراحتم
مگه میشه آدم از پاره ی تنش سیر بشه؟ یه وقتایی میاد دور دستم دلم میخواد فریاد بزنم ..
نمیدونم چم شده
خونه رو بهم میریزه انگار چه اتفاقی اقتاده عصبی میشم
یا مثلا سرما میخوره باید ببرم دکتر و اینا همش تو دلم غر میزنم که ای بابا گرفتار شدم و...

عزیزمم الان که به اون رسیدی
وقتشه خودت ی مشاوره بری و به روال عادی برگردی

عزیزم منم شرایط شما رو دارم با این تفاوت که دوسال اول برای من وحشتناک بود
رفلاکس و آلرژی و رژیم خیلی خیلی سخت و...
خیلی ناشکری کردم اون موقع ها چون روحیه ام داغون بود ولی خداروشکر گذشت
الآنم اذیت و بریز و بپاش داره ولی خب طبیعتشون
قطعا ما هم ربات نیستیم و جسم و روحمون خسته میشه
اگر میتونی گاهی بده همسرت یا کسی برو یه ساعتی برای خودت وقت بگذرون حتی شده تو خونه لم بده هیچ کاری نکن ذهنت آروم تر میشه

عزیزم برای تاخیر تکلمش چه راههایی رفتی🥺♥️

عزیز شما خسته‌ای،از دست تنها بودن خسته‌ای، ازینکه احساس میکنی همه‌ی بار مسئولیت نگهداری از فرزندت افتاده رو شونه‌هات خسته‌ای،ازینکه از لحاظ روحی برای خودت شاید درست وقت نمیزاری خسته‌ای......
خستگیت از نازنین دخترت نیست ، از تنهایی درونیه!
وقتایی که ناراحتی مرتب به خودت یادآوری کن اونیکه ازش ناراحتی پاره‌ی تنت نیست،حس خستگی درونی خودته!
یادت باشه بچه‌ها پاک و معصومن،از روی گاهی قصد آزارت رو ندارن،بلد نیستن مثل یه آدم بزرگ باتجربه رفتار کنن،پس باید اندازه سنشون ازشون انتظار داشته باشیم!
باتوجه به تایپیک خودتون احساس میکنم ازون دست مادرایی هستی که زیادی به خودت استرس میدی!
این اصلا خوب نیست! اونقدر سر جریان تکلم دخترت به خودت استرس دادی که توان ذهنیت رو کم کرده و تاب آوریت رو کاهش داده،مثل لیوانی که بیشتر از حد تشنگی آب ریختی توش و همش رو نیاز نداشتی پس الان دیگه فضای خالی کمتری تو اون لیوان مونده برای آب تازه!
اگر میتونی کمی برای خودت وقت بزار،دخترت رو بزار کلاس و اون تایم رو به دلخواه خودت تاحدی بگذرون،ذهنت رو کمی آزادکن،
آخرشبها دخترت رو توبغل بگیر و باهم راجع به روزتون و احساساتتون حرف بزنین و باهاش بچگی کن،
این دوران میگذره مامان مهربون♥️♥️♥️♥️

من به شما حق میدم عزیزم...همه ی مامانا پشیمون هستن ولی خیلیا جرئت ندارن به زبون بیارن‌.
بچه داری فقط و فقط دردسر و ناراحتی هستش.هیچ لذتی نداره.