بخش ۲:
من حذف کردم، حد و مرز گذاشتم برای تموم آدمایی که یه روزی مسخرم می‌کردن و می‌گفتن "دنیا دو روزه، بخور!"

من حتی محدودیت مصرف دارم،
شاید در ماه یه بار موز بتونم بخرم،
ولی مگه می‌میرم؟
تو قراره جایگزینِ چیزای ناسالم، چیزای سالم بخوری فقط.
بلاخره هدفم مهمه.

حتی می‌دونید من مستاجرم، خونه‌سازی دارم.
خونه‌ اینجام حتی مبلم نمی‌شه گذاشت، خیلی کوچیکه 😁
فکر نکنید من خیلی تو رفاه‌م که این حرفارو الکی می‌گم.

کلاً زندگی رو در باب تجملات نمی‌بینم.
به نظرم با دوست داشتن خودم به معنای کامل رسیدم که زندگی همین چیزای ساده‌ست.
بشینم فقط بخورم بخورم بخورم، آخرش بشم اونی که از خودش اعتماد به نفس نداره؟

و خب خداروشکر، همسرم آدم خوبیه، همیشه همراهمه ❤️

الان جوری شدم که همه پذیرفتن من هر جایی نمی‌رم، هر چیزی نمی‌خورم،
و حتی بهم احترام می‌ذارن.
ازم راهنمایی می‌گیرن.

خلاصه عاشق این ورژن خودمم 🙌
حتی تو باشگاهمون منو با دست نشون می‌دن و تحسین می‌کنن.
من خوشحالم از این بابت، ولی بخدا دیگه اونقدر به خودم عشق دارم
که نه تحسین کسی، نه تخریب کسی منو به وجد نمیاره ❤️🥲

تعریف کنن، بغلشون می‌کنم و می‌گم ممنونم.
تخریب کنن، فقط یه لبخند می‌زنم و می‌گم:
"اینو یعنییی من خیلی ریلکس شدم" 🤣🙌

خلاصه: عاشق خودت باش ❤️

واقعا عالی بود می‌دونی دیشب با خانواده شوهر دور همی داشتم برادر شوهرم روی شوخی به شوهرم متلک گفت با همون مسخره کردن منم جلو همه جوابشو دادم ولی بعد دیگه نتونستم شاد باشم همش به اطراف نگاه میکردم ببینم کی چی در مورد من میگه درحالی که همه مشغول کار خودشون بودن ولی آخر تو ماشین با شوهرم دعوا کردم گفتم چراجوابشو ندادی چرا می‌زاری مسخره کنه تا حالا که دارم پیام میدم ذهنم اصلا آروم نمیشه چیکار کنم چه تمرینی انجام بدم

ممنون بابت حرفات کاش من هم یه روزی بتونم اینا رو راجب خودم بگم... حرف دیگران خیلی برام مهمه در حدی که خیلی وقتا از خواسته های خودم گذشتم، واین واقعا اذیتم میکنه..