دخترم هیچیییی نمی خوره.دیگه انقدر گوشتم تلخ شده سر غذا خوردن این؛با مامانم و داداشم و شوهرم صد دفعه دعوام شده شدید.الان به خودم قول دادم بهش اصلا غذا ندم آنقدر که روی حرصمم

دکتر تغذیه میگه ک بچه های سن بچه های ما نباید بگی ک هیچی ندیم تا گشنش بشه میگف هر چی دوست دارن باید بدیم بخورن با بازی گول زدن هم شده باید بدی

اااای گفتی من یه هفته ای هس دیگ خودمو میزنم .میزنم روپام بردیا فک میکنه بازی اونم روپاش میزنه ودست میزنه وهر هر

مولتی و یتامین واهنش رو هرروز بدع هرجورررر که شده‌.

بعضی وقتا میخوام روانی بشم دیگه از چیزی نخوردنش

دختر منم نمبخوره من هی درست میکنم هی میزارم کنار وقتی اون نمیخوره منم نمیخورم

از اول غذاخوری شدن بچم تاکید دکترش این بود کااااملا خنثی باش اگه خورد خوشحال نشو تشویق کنی نخورد هم ناراحت نشو
من شده روزی ۴تا غذای مختلف هم میپزم اما اصرار اصلا. فقط تعارف درحپ چند قاشق نخورد میدارم دمددستش و میرم
اینطوری لجباز و بدغذاش میکنیم. بدتر اینکه خودتم لج میکنیم و نمیپزی

فدات بشم خیلی خسته وقتی غذانمیخورن هرس آدم رودرمیارن یک بارببرش دکترتغذیه

عزیزم حرص میخوری بدتره بچه میفهمه لج میکنه اولا چیزایه خیلی خوشمزه و طعم دار امتحان کن و اینکه تو حجم کم بده چند قاشق بخوره هم کفایت میکنه با حرص وجوش فقط خودمونو داغون میکنیم و از اون بچه هم هیچ لذتی نمیبریم

چقد منی منم یه دو هفته هست دیگه براش چیزی نمی پزم