مادرایی که تو شهر غریبند و کسی رو ندارند چطوری بچه هاتونو سرگرم میکنید اونایی کع کودک ۲۲ ماهه دارند

من الان رید ب اعصابم گرفتم زدمش
هیچ کاری نمیتونم بکنم حتی آبم میخورم گریه میکنه ناهار آوردم براش برداشته پرت کرده گند زده همه جا گفتم عیب نداره ولش کن هرجی دادم دهنشو باز کرده ولی قورت نداده یه قاشق بالای ۴۰ دقیقه توی دهنش نگه داشته آخرش هم هی تف کرده بازم گفتم ولش کن اومدم دست و صورتشو بشورم شروع کرد لگد پرونی آخرش دیگه اعصابم نکشید چندتا زدم بهش
توله سگ چته وحشی شدی هرچیم میدی قبول نمیکنه کارتون گفته گذاشتم اسباب بازی خواسته دادم هیچ کدوم قبول نکرده الان گرسنه و تشنه گریه کرد مغز منو خورد خوابید

خیلی سخته

سخت ترين كار من كه خيلي عصبي شدم خودم تك و تنها هر روز هفته شوهرم از صب تا ساعت يازده دوازده سر كارتت صبحونه نه ناهار نه شام نميدونم چي ميخورم انقد دخترم غر غر و ايراد گريه يه سرويس نميتونم راحت برم مياد داخل اگه نبرمش زجه ميزنه همون توالت هم ميگه بايد منو بغل كني همش ميگه همه جا بعد ده مين واسه خودم نيستم

تقریبا هرروز پسرمو با همسرم می‌بریم پارک گاهی وقتا خانه بازی

والا ما شهر غریب نیستیم ولی هاکله بگیرین الکی میگن بیا و فلان و کمک هم نمیکنن فقط شوهرم یا خودم بچه رو ببریم پارک گاهی هم فامیل دعوت کنن بریم

والا بخدا ما غریب هم نیستیم و همه فامیل هستند اما انقدر همه درگیری دارند که خودمونیم و خودمون ، مگه اینکه اخر هفته ی سر بریم پیششون

پسرمم از صبح باهاش بازی میکنم ، اب بازی خیلی دوست داره ، براش از این استخر بادی ها گرفتم میره توش بازی میکنه ، پارک میبریمش ، خانه بازی ، کلاس مادر و کودک
دیگه باید یجورایی سر کرد

با بازی
خودمون هم بازیش میشیم

به سختی.ی وقتایی پارک خانه بازی تو خونه با وسایل خونه .البته من ۴تا دارم باهم بازی میکنن اما اولاش سخت بود