سلام
ما تقریبا یک ماهه مهاجرت کردیم.
قبلا مادرم اینا و خواهرام همیشه دخترمو میگرفتن و مراقبش بودن، اونم بهشون عادت داشت مشکلی نداشتیم.
الان که جابجا شدیم و کسی پیشمون نیست خیلیییی داره بهونه گیری میکنه، انقدر فضول و نق نقو گریو شده که همش در تعجبم.
اصلا نمیدونم چی میخواد و دقیقا برای چی گریه میکنه، دو سه روز بردمش مهد تا ببینم میمونه یا نه ولی با اینکه عاشق بچه هاست اصلا خو نگرفته باهاشون و اصلا همکاری نمیکنه.
اینم بگم هنوز شیر خودمو بهش میدم و نتونستم نه شیر شب و نه کلا شیر رو قطع کنم جدیدا هم همش آویزون منه اصلا نمیزاره به کاری برسم.
لطفاً اگر تجربه ای در این زمینه دارید بهم بگید

چسبیدنش که تا سه سالگی طبیعیه
مهد هم تا همون سه سالگی بهتره نبری
چون دورش شلوغ بوده الان کسی نیست بهانه میگیره
بیرون زیاد ببرش
پارک، کوچه، خرید
باعث میشه کمتر بهانه بگیره

عزیز شما چون کمکی داشته با شرایط متفاوت از اون آشنا نبودی من از اول شهر غریب بودم هیچکس نبوده بچه پیشش بذارم و کمک کنه و بیشتر از یک ساله ک دخترم بهونه میگیره بغلمه نمیذاره ب کارام برسم همش شلوارم میکشه خلاصه عادیه

کجا رفتین

شیرو که تا عادت به محیط کنه قط نکن
و خب طبیعیه از کسایی که دوسش داشته جدا شده و صب تا شب تنها

عزیزم مهاجرت کردین کجا