روزسردپاییزیتون بخیر
یه مسئله ای خیلی اذیتم میکنه رادین توحالت خوابیده سرجاش روزمین شیرمیخوره توبغلم نمیخوره عادت کرده به زمین چون یه مدت شیرنمیخوردبالاش شیسه رومیداددستش توحالت خوابیده شایدبخوره که میخوردواقعا
حالاالان توبغلم نمیخوره خیلی ناراحتم احساس میکنم ازم دورمیشه و اون حس مادرفرزندی بینمون ازبین میره اینحوری
بچه ای شماهم اینطوری هستن یانه؟شماهم مثل من فکرمیکنید؟
اینم بگم رادین شیرخشک میخوره من شیرم کم بودخشک شد

پسر منم اینجوری میخوره

دختر منم رو زمین میخوره
این فکرها رو نکن خودتو ازار نده عزیزم
اینقدر مادری خودش به اندازه کافی چالش داره به این چیزا هم بخوایم فکر کنیم که دیگه داغون میشیم
وابستگی بنظرم به شیر دادن فقط نیست
بچه حالیشه کی مدام پیششه، کی تر و خشکش میکنه، کی هواشو داره باهاش بازی می‌کنه
اینو میشه وقتی فهمید که بزرگتر بشن

دختر من از الان همینطوره
هرجا بریم یا حتی کسی هم خونمون بیاد همش زل زده به من منتظره نازش بدم😅 طوری که داد همه در میاد که فقط مامان باباشو چرا میشناسه
ولی من راضیم از این وضع دوس ندارم زیاد صمیمی بشه😈

پسر منم رو زمین میخوره.صدامو نشنوه گریه میکنه بغل هر کی بره

تو هم کنارش دراز بکش بغلش کن بخوره

وقتی داره شیر میخوره شیشه تو دهنشه بذار تو بغلت

ببین از من بهت یه نصیحت بگیرش بغلت هرجوری هست بده به مرور از شیر خوردن قهرمیکنه

دختر منم اینجوریه