من اهل گله وشکایت نیستم
اما واقعا این بحران دوسالگی روانیم کرده
ازصبح که بیدار شده میگم بیا پاتو بشورم میگه نمیخوام میگم صبحونه میگه نمیخوام میگم میوه میگه نمی‌خورم
میگم بیا لباستو عوض کنم میگه نمیخوام ماهی خورده میگه شیرم می‌خوام میگم مداد من برات میارم میگه نمیخوام خودم
واقعا نمی‌شناسمش تاکی قراره اینجوری باشه
پریشب توی بارون وسرمای وحشتناک خودشو هلاک کرد شوهرم بردش شهربازی اومد مریض شد

آره واقعا خیلی سخته اما اگه باهاش لجبازی کنی این عادت جیغ و داد و نه گفتنش میمونه براش
سعی کن در قالب بازی و خنده کاراشو انجام بدی.
تداخل غذای هم وجود نداره

سعی کن چیزی رو میخواد با گریه به دست نیاره چون عادت میشه براش من دخترم اولم اینجوری بود ماهم همین که گریه میکرد می‌گفتیم چشم الان پنج سالش شده هنوزم هرچه میخواد با گریه به دست میاره

نکو بیا صبحانه بلکه صبخانه رو بیار خودت شروع من به خوردن و اصلا نگو تو هم بیا بخور خودش میاد سمتت و میخوره و باز اگر نیومد همبنجور که سرگرم بازی هست لقمه ببر سمت دهنش خودش دهن باز میکنه میخوره
نگو بیا پاتو بشورم ، لگو پی پی کردی پیف پیف پیف بو میده برو سمتش دستش رو بگیر بگو بریم پی پی بشوریم بو بد ندی

روش درخواستت رو عوض کن، بزارش تو موقعیت ناخواسته

میگن تا پایان چهار سالگی ادامه داره 😭😭😭

خسته نباشی عزیزم واقعا سخته و کلافه کنندس اما سعی کن هرچیزی خواست حتی با گریه های زیادی بهش نده که عادتش میمونه براش برای خودتونم عذاب اور میشه

ما هم تموم این مشکلات رو داریم ،چیزی میخواد یه لحظه فکر میکنم اگه زیاد چالشی نباشه نه نمیگم که قشقرق به پا نکنه ولی اگه راه نداشته باشه و بگم نه از گریه خودش رو هلاکم کنه قبول نمیکنم بد عادت نشه ،سعی میکنم هواسش رو پرت کنم با چیز دیگه

منم روانی شدم
پسرم از صبح ک بیدار میشه گریه میکنه اشپزی نکن ظرف نشور تو اشپزخونه نرو ۱ مکافاتی دارم باهاش خداروشکر