بچه ها بهترین تصمیم چیه به نظرتون ....من چون کار می کنم با بچه م نمی رسم بازی کنم بچه م مدام گریه کرد پشت سر مادرم رفت همیشه هم عاشق مادرمه مادرم میگه مگه به من اعتماد نداری ...گفتم باشه بزار پیشت باشه ...بچه م اونجا خیلی راحت و خوشحاله چون هستن باهاش بازی کننن...ولی ازدیروز رفته یک تیکه از قلب من کنده شده انگار ...نمی دونم بگم بیاربچه مو نمی دونم اینم بگم مادرم جونم به بچه ش وصله

اشتباه کارت برو بیاربچت بدون تو هیچ جا نره عادت میکنه بعدا حرفت گوش نمیده

من شاغل نیستم ولی الان اگر کار واجبی باشه هرجور هست شب پسرمو میارم خونه
یا مثلا بیمارستان بستری بودم شب پسرم پیشم نبوذ داشتم دق میکردم
به نظرم کارای خونتو بزار آخر هفته و عصرا که خونه ای حداقا یک ساعت وقت بزار فقط با پسرت بازی کن
نذار وابستکیش از تویی که مادرشی از بین بره
هرچقدر که مامان شما خوب و ماه باشه نذار پسرت شب جای غیر تو بخوابه
من بودم مامانم میگفت مگخ به من اعتماد نداری میگفتم خودم دق میکنم از دوریش
فردا میرفتم دنبالش و میگفتم بچه م شب نبود تا صبح خوابم نبرد دلم تنگ شد براش و این حرفا

عزیزم روز بزار پیش مادرت بعد از کارتم برو بیارش
من میزارم مهد ولی خب بجه یه تایمی باید پیش خودمون باشه

خوش به حالت کاش بچه من پیش مامانم میموند

خب وقتی سرکارمیری چطوری میخای نگهش داری؟

پسر من بعضی وقتا غروب میره منم فردا صبحش میرم پیشش نمیزارم بمونه جایی اونم چندشب

بچه دو‌سال و ده ماهه رو خیلی جدی گرفتی… به عنوان یه مادر اقتدار داشته باش؛ به نظرم حتما حتما با یه مشاور در مورد حال و هوای خودت صحبت کن چون مشکل اصلی احساس کم بودن در خودتونه بعدم راجع به بچه که چطور علیرغم محبت مقتدر باشی… بچه رو ول کنی خیلی کارا میخواد کنه؛ شما باید تسلیم بشی؟ شما تمام مدت ته دل ترس از رها شدگی توسط بچه ات در آینده و حال داری برای همین میگم یه مشاور درست حسابی برید

تو برو اونجا، پیشش بمون حتی اگه نخوادت باید حضورتو حس کنه

اگه خیلی بمونه اصلا منو نمی خواد...الآنم تقریبا منونمی خوااد