مامانا ، من خیلی ناراحتم ، حس های عجیب غریب دارم ، انگار نمیتونم با بچه ی تو شکمم ارتباط برقرار کنم ، نمیتونم باور کنم مادرش منم ، من هنوز خودمو مثل یه بچه میبینم که نیاز دارم روزو شب مامانم ازم مراقبت کنه ، انگار حسی به بچم ندارم انگار دوسش ندارم ، بعضی وقتا تو ذهنم میاد که الان وقتش نبود ، اما عذاب وجدان دارم نکنه اون حس می‌کنه من چیا بامودم فکر میکنم ؟ شما از موقع بارداری عاشق بچه هاتون بودید ؟؟؟

چند سالته مگه
من تازه ۱۸ ساله شدم ولی بازم خوشحالم بابتش و فقط به دنیا اومدنش فکر میکنم
با اینکه سرکلاژم و استداحت مطلقم و به شدت افسردگی دارم
ولی بازم تنها دلخوشیم حرکتای بچمه؛)
سعی کن به آینده فکر کنی گلم.
تو آغوشت که بگیریش بهش شیر بدی محبت خودش میاد نگران نباش

من که پسرم اومد دنیا تا دوروز متوجه نبودم بچمه...به دیوار نگاه میکردم اون گریه میکرد بغل مامانم بود منم انگار نه انگار😂یادم میفته میگم چقد خنگ بودم

منم سنم کمه و گاهی از این فکرا میومد تو سرم
اما از وقتی تکون میخوره و حرکتاشو حس میکنم بشدت بهش وابسته شدم و فکر میکنم که اصلا در نبودش چجوری زندگی میکردم
اگه تو این حسو پیدا نکردی مطمئن باش بعد بدنیا اومدنش عاشقش میشی. باهاش حرف بزن و قربون صدقش برو کم کم حست عوض میشه

سعی کن باهاش روزی چند دقیقه حرف بزنی

چند سالته گلم؟

نگران نباش عزیزم ی وقتایی مثل تو فکر میکنیم ک زوده.ولی محبت بچه بعد از زایمانه اینجوری حس میکنم

تا دنیا اومد حس هات فرق میکنه عزیزم

به نظرم طبیعیه منم گاهی وقتا با وجود اینکه خیلی دوسش دارم اما میگم من کجا و مادرشدن کجا یا میگم زود بود