سلام من پسرم تازه وارد ۹ ماه شده و شاغلم تا الان با خودم میبردمش سرکار الان داره ۴ دست و پا میره و یکم کنترلش سخت شده . تا حالا چند باری گذاشتمش پیش مامان و بابام و با کلی گریه و بی تابی اونجا به مامانم وابسته شده تا حدودی و راحتتر از قبل میمونه . شوهرم میگه ۳ روز بزارش خونه مامانت و ۳ روز بزارش پیش مامان من.
من خیلی نگرانم با ۳ تا روحیات مختلف مامانم من مادرشوهرم
بچم چه تاثیر روحی روانی روش میزاره
و لازمه بگم همین الان هم تو خواب همش گریه میکنه ماما ماما میگه
اگه ازدیدش دور بشم تو خونه همش دنبالمه ماما ماما
جاهایی شلوغ باشه سرش گرم باشه کمتره بعضی وقتا این کاراش
میشه راهنماییم کنین
ایا من زیادی حساسم که میگم بچه نباید از من جداشه یا در مواقع ضروری باید مثلا پیش مامانم باشه که بهش انس بیشتری داره
خونواده شوهرم همش من رو محکوم میکنن که تو خیلی حساسی بچه بزرگ میشه و ....

تا میتونی پیش خانواده همسرت نزار
اگه میتونی که نرو سرکار
اگه نمیتونی فقط پیش مامان خودت بزار
بعدها بزار فقط به مادرت مدیون باشی نه به عالم و آدم

ببخشید اینو میگم ولی پدر و مادر ما مسئول بچه های ما نیستن اونا هم برای خودشون زندگی دارن دغدغه دارن به استراحت نیاز دارن چون میدونید بچه داری واقعا کار دشواریه،اگه هزینشو میتونید پرداخت کنید بذارید مهد کودک در غیر این صورت تا سه سالگی حداقل پیش خودتون نگهش دارید و کار نکنید

بزار پیش مامانت راحت به هیچ کسی دیگه ام نسپر
اوایلش یکم گریه میکنه بعد خوب میشه
بگو سرشو گرم کنن یا اگر براشون مقدور بیان خونه خودتون که وسایل هاشم هست حس غریبی نکن
سرکارتو برو بچه بزرگ میشه نگران نباش

اگه مجبوری بری سرکار فقط بذار خونه مامانت چون بچه تا دو سالگی باید پیش یه نفر باشه حالا ک میری سرکار لااقل فقط خودتو مامانت باشین بهتره تا سه نفر

من بودم سرکار نمی‌رفتم بچم مهم تره

بنظرم نزار
نه حساس نیستی ،تفکرت درسته
بچت چند تربیته میشه
اگر میتونی نرو سرکار
منم شاغل بودم
نمی‌رم الان
تا بچم سه سالش بشه ،بزارمش مهد ،بعد برم
بنظرم ب سن مهد رسید برو ،حداقل مربی های مهد طبق اصول تربیتی با بچه رفتار میکنن
خانواده ها صرفاً هیجانی و عاطفی و احساسی رفتار میکنن
بالاخره نوه هم عزیزه دیگه