سلام خانما
پسرم یکسالشه و ۲ روزه میرم سرکار. بنا ب شرایطی
ولی خانواده ها خیلی زخم زبون میزنن و تیکه میندازن ک بچت کوچیکه و فلانه
درصورتی ک من از دکتر پرسیدم گف جون تایم کاریت ۵ ساعته مشکلی نداره
چیکار کنم ب نظرتون

هیچی یه گوشت در باشه یه گوش دروازه

وای که چقدر بدم میاد همه از دم دایه مهربون تراز مادر میشن تو همه چیز دخالت میکنن که مثلا خیلی حالیشون اما سرشون از هیچی نمیشه انقدر به من گفتنو منم گوش کردم دیونه شدم و بچمم اذیت کردم هرکی ی نظری داره هرکاری خودت کیدونی انجام بده

هیشکی بهتر از مادر صلاح بچه رو نمیدونه... اگر لازمه بری سرکار پس برو ... درضمن بچه ت هم اجتماعی میشه

یا احترام باید بگم : کون لق دیگران

ببین ما با رتبه عالی از کنکور وارد دانشگاه شدم .تمام زندگیم حسرت داشتم به شغل مورد علاقه م برسم.
چند سال پیش قبول شدم خانواده ها گفتن نرو راه دوره.دو سال بعد مجدد قبول شدم گفتن کروناست نرو .
امسال باز قبول شدم گفتن بچه ت کوچیکه نرو...
وقتی دیدن مصممم گفتن ماکه بچه ت رو عمرا نگه نمیداریم.. از شغلم انصراف دادم.
و هرروز ،هرروز حسرت میخورم.

کارت چیه؟
محلشون نده کارتو برو

اگه پیش کسی میزاری خیالت راحته برو البته اگه مجبوری وگرن ک بهتره نری

هیچی بابا بزارید دم در ساعت ۹

منم تصمیم دارم تانوروز کناربچم باشم وبعدش برم سرکارمگه چه عیبی داره ادم بره سرکار ودست توجیب خودت باشه به حرفاشون توجه نکن عزیزم. بعدشم کی بچتون نگه میداره

تایم کاریت ک خیلی خوبه
بنظر من ک خیلی اوکیه