تا حالا شده یکی از خانواده خودتون یا شوهرتون از بچه اش تعریف کرده باشه و شما حس کرده باشین بچه اون بهتر از بچه ی شماست یا اینکه احساس کنید اونیکه داره از بچه اش حرف میزنه فک میکنه بچه اش از همه بچه ها بهتره؟؟

گلم من کسی رو میشناسم که بچش اصلا یه فرد فوق معمولیه اما اینقدر این مادر به بچش اعتماد داره وهمه جا تعریفشو میکنه که همه فک میکنن دیگه بهتر از این بچه نیست این بچه فقط یه مادر فوق العاده داره که بچشو قبول داره همین

نه من اصلا به بهتر و بدتر بودن اعتقاد ندارم. تو دورو بریات نگاه کن. هر کی باهوش تره موفق تره؟ نه. هر کی قشنگ تره موفق تره؟ نه ووووو
پس زندگی اصلا به این چیزا نیست فقط به اعتماد بنفس و انگیزه و تلاش و پشتکاره از نظر من

آره من دائم از بچه ام تعریف میکنم🤣
داستانش هم همون قصه ی بچه ای هست که میخوام توی چشم بقیه بالا بالا باشه کسی جرات نکنه بهش حرف بزنه

تعریف هم میکنم از بچم بعد بچه من خیلیی اذیت کنه بیش از دو ساله ک همه مهمونی ها بغلمه نق میزنه بغل هیچکس نمیره حالا من تو جمع اصلا دعواش نمیکنم میگن چ صبری داری ولی نمیخام احترام کم بشه

آره دیدم ی اقوام ما اینطوریه هیچی بدی از خودش شوهرش نمیگه یسره یجورایی میفهمونه ک من خوشگلم من اشتباه نمیکنم شوهرم عالیه حالا از دید بقیه شوهرش جالب نی

ولی تعریف کردن خوبه اعتماد به نفس بچه زیاد مبشه ولی نه ازحدش بگذره طرف یه فکر دیگه میکنه منم باید یاد بگیرم تعریف کنم از بچم ولی مقایسه کردن خوب نیست

منکه عادت ندارم به تعریف ولی خیلیارو میبینم هم از شوهرشون از بچشون خیلی میگن

آره همیشه تعریف میکنن چسی میان
ولی من عاشق پسرمم هرچند ریزه پیزه اس ولی عشق ننشه

ارررره خیلی

اره زیاد......

اره خیلییی

آره پیش اومده... و کلا هممون چه به زبون بیاریم چه نیاریم همیشه داریم تو ذهنمون بچمون با بقیه بچه ها مقایسه میکنیم همینم خیلی برامون استرس آوره

نه وقتی از کارای کوچیکی که بچه درست انجام میده تعریف کنی میشه اعتماد بنفس واقعی