مامانای عزیز ایشالا بلا از بچه هاتون دور باشه شما اگه خدایی نکرده بچه تون مشکلی داشته باشه چجوری کنار میایین بچه ام کم شنوایی داره باید سمعک بزاره اون قد گریه کردم چشام تار شده اون قد. جوش و غصه میخورم اصلا نا ندارم چه جوری کنار میایین هستن مامانای که مشکل دارن من که مردم

عزیزم من هم بچه بودم عینکی شدم الآنم عمل نمیشه و اینکه تو سن ۱خ سالگی داروخوردم اعصاب سنی نداشتم شروع کردم اسنترا خوردن همیشه میگفتم چرا من همیشه ناشکری تا اینکه تو دانشگاه متوجه شدم هوشباریم پایینه رفتم بعد از ۱۰ تا دکتر با اون سن کم دیدم صرع دارم باز شروع به دارو خوردن روزی ۶ تا ازدواجم به خاطر بسپاریم به ناچار انتخاب خودم نبود بعد باردار شدم بچه اولم مرد تو شکمم به خاطر داروها و بعد دخترم خیلی سختی کشیدم درست از ین بچگی ولی همیشه مادرمکنارم بود همیشه مادرم بهم امیدواری میداد مادرم بود که باعث شد تحملشون برام راحت بشه ببین اگر شما از همین الان این روش پیش بگیری پسرت اعتماد به نفسش از دست میده فکر می‌کنه چه درد بزرگی داره و این ضعفش باعث میشه ندونه درس بخونه برای خودش کسی بشه الان پسر قامیلون از بچگی سمعک میزد تا ناشنوا هم بود ولی درسش خوب بود پدرش فرستاد مدرسه خوب پرسش ادامه داد و کار کرد حسابدار شد الان هم دو تا بچه داره و اگر پدرش بهش اهمیت نمیاد همی می‌گفت تو ناشنوایی نمیتونی الان این پسر توی این وضعیت نبود خیلی زندگی بدی داشت

عزیزم هرچی خدا بخواد
اما بچه شما مشکل حادی نداره ببین همیشه همه چیز اولش سخته کم کم باهاش کنار میای من خودم اول راهنمایی بودم که دوس داشتم تیپ بزنم و خوشگل دیده بشم فهمیدم چشام ضعیفه باید عینک بزنم مدتها گریه میکردم ۱سال طول کشید که پذیرفتم الانم دوس دارم بدون عینک باشم ولی هرکار کردم نتونستم عمل کنم گفتن چشات شرایط عمل نداره.یه بیماری پوستی سخت گرفتم تو۱۹سالگی که هرجا میرفتم میگفتن بیماریت مسریه و ازم فرار میکردن خیلی عذاب کشیدم تا خوب شد ولی امروزه میگم چشام باشن حالا ضعیفم بودن مهم نیست.خداروشکر که پسرت با سمعک میشنوه روزی هزار بار خداروشکر کن که اگه نکنی خدایی نکرده چیزیو میبینی که ارزش غصه داره.یه ختمم هست حتما از شنبه اذان صبح تا جمعه اذان صبح هر روز بعد نماز صبح تو یه نقطه خاص از خونه انجام بده نمازت که تموم شد ۱۰۰تا قل هو الله سورش منظورمه میخونی و حاجتت میخوای

کنار نیومدم، غصه میخورم اشک میریزم،کلی فکر و‌خیال میکنن،اما با خودش عادی رفتار میکنم، و روال عادی که قبل داشتیم رو‌هم انجام میدم،پیش بقیه هم بروز نمیدم که به پای ضعف بچم بزارن و غیرعادی ببیننش،البته که خانواده های خوبی داریم، و مرحم ما هستن، اما من خودم کنار نیومدم و ناراحتم

سلام گلم.خوبی.چند بار بردی تست ای بی آر؟
من تاپیکامو بخونی‌متوجه میشه چ بدبختی کشیدم.با بند بند وجودم درکت میکنم.دکتر‌بهم گف اگه سمعک نزنی برا بچت کرو لال میشه مشکل‌دار میشه و از این حرفا...شبو روز گریه کردم بردم یجای دیگه گفتن گوشاش عفونت داره تایکماه دارو دادمش و شبو روز اشکریختم. بعدبردم ی جای دیگه ای بی ار گف کاملا سالمه انقد پیش دکتره گریه کردم ک اومد دستشو گذاشت پشت کمرم برد نشوندم.شما هم ناامید نشو.ببر جاهای دیگه فوقشم بگه مشکل داره تا بعد۱۳ سالگی براش نامرئی میگیری میزنی دیگهام کسی نمیبینه....پسرعمم نارس ب دنیا اومد کم شنوا بودالان ۱۸ سالشه سمعک نامرئی میزنه همه هم فک میکنن خوب ده کاملاسالمه و هیچ مشکلی نداره ی سروزبونی هم داره ادم کیف میکنه باش حرف‌بزنه

چه جور فهمیدی کم شنوا حرف نمی زنه

والا منم همین مشکلو دارم و با ۳۱ سال سن مامانم هنوز حرصمو می‌خوره عزیزم