پسرم جدیدا خیلی لوس شده واقعا حرصم درمیاره
یه جیز هز دستش میگیرم یا نمیدم در حد مرگ خودشو میزنه چنگ میزنه به صورتش سرشو میکوبه درو دیوار آنقدر داد میزنه و قرمز میشه و گریه میکنه که نگمم
اهمیتم نمیدم خفه میشه نفسش میره از گریه و خودزنی

خب اقتضای سنشه.اسمش لوس شدن نیست.بجای اینکه چیزس از دستش بگیرید خونه رو امن کنید تا بتونه راحت بازی کنه و چیزی رو خواست برداره.بعدم اگر کاری خواست امجام بده که خطر داره براش باهاش همدلی کنید.بگیر میدونم اینو دوس داری اما خطر داره هم قدش بشید بغلش کنید و صحبت کنید باهاش بجای اینکه اهمیت ندید.و بعدم حواسشو پرت چیز دیگه ای کنید که دوسداره چند مدت طول میکشه اما بچه همشو متوجه میشه.

خب چرا محلش نمیدی؟ این چه کاریه آخه؟
بچه یکسال و نیمه رو اینجوری رفتار نمیکنن اون محل ندادن که البته قانون داره واسه ۴ و ۵ ساله به بالاس.
هم قدش شو، خواسته ش رو تکرار کن، یه دلیل بیار و پیشنهاد یه جایگزین جذاب بده و از ترفند حواس پرت کردن استفاده کن.
کتاب شادترین کودک محله رو بخون.
خدا شاهده با همین کارا، من هیچوقت چالش این مدلی نداشتم با رایان.این که هر چی میشه نگید اقتضای سنشه.
خب اقتضای سنشه، اوکی؟ نحوه ی برخورد ما چه جوری باشه خیلی مهمه.
تو گریه کنی کسی بی محلت کنه خوشت میاد؟
اونم کسی مثل مادر، که مطمئن ترین و امن ترین آدم زندگیشه

دقیقا بد تر اینکه ک عصبی میشن خودشون میزنه ، ندی یه طرف بدی بهشون یه طرف آدم میمونه واقعا

تو این سن همینجورین همشون

من اینجور مواقع اصن کاریش ندارم تا خودش آروم شه. نزدیک برم بدتر میکنه