برای دانستن این موضوع که با خبرچینی کودکتان چه کار کنید و چگونه برخورد درستی داشته باشید، راهکارهایی وجود دارد که برخی از آنها در زیر آمده است:

1-موقعیت را بررسی کنید:

 قبل از اینکه نتیجه‌ بگیرید کودکتان کم‌کم ممکن است به یک خبرکش نق‌نقوی کوچک تبدیل ‌شود، موقعیت را ارزیابی کنید.
شما نمی‌خواهید کودکتان برای هر چیز کوچکی به شما شکایت کند،
✨اما او باید بتواند مطمئن باشد که هنگام نیاز می‌تواند کمک بخواهد.
این به او کمک می‌کند تا بفهمد شما دوست دارید در مورد چه چیزهایی به شما بگوید. مثلاً شما به عنوان یک بزرگسال می‌دانید که «بابا، سارا با ماشین‌های من بازی می‌کنه» وضعیتی بسیار متفاوت از «بابا، سارا تو ماشین اون مرد بازی می‌کنه» است.
بچه‌های کوچک همیشه نمی‌توانند تفاوت این دو و مسائلی مثل این را تشخیص دهند. برای بچه‌های این سن دشوار است که خودشان مستقلاً قضاوت کنند که چه چیزی ارزش خبرچینی را دارد و چه چیزی ندارد یا چه چیزی را باید به شما خبر بدهند و چه چیزی را لزومی ندارد بازگو کنند. شما برای کمک می‌توانید به فرزندتان بگویید
وقتی شخصی کار خطرناکی انجام می‌دهد، هشدار دادن به شما ایرادی ندارد،
اما ممکن است باز هم در تمایز موقعیت خطرناک از آزاردهنده مشکل داشته باشد. به عنوان مثال، کودک با خودش فکر می‌کند آیا پریدن روی تخت خطرناک است؟ به او بگویید که اگر در مورد وضعیتی مطمئن نیست، ایرادی ندارد که از شما سؤال کند.
2-تحسینش کنید
هنگامی که برای محافظت از شخصی به سراغ شما آمد، او را تحسین کنید و بگویید
ممنون از اینکه مراقب برادرت هستی.

این باعث می‌شه اون سالم بمونه». به این ترتیب شما از تله‌ٔ رقابت خواهر و برادرها دور می‌مانید، روی مراقبت از کودک نیازمند تمرکز می‌کنید و از طریق برقراری ارتباط ایجاد اعتماد خواهید کرد.

3-رشوه ندهید: 

وقتی ایمنی کسی در معرض خطر نیست، تنبیه کردن کودک دوم که کودک اول کارش را خبرچینی کرده، فقط پاداشی به عمل خبرچینی‌ است.
✨ اگر طرف بچه‌ٔ خبرچین را بگیرید، نه تنها با کمک کردن به او در رسیدن به چیزی که می‌خواهد، یعنی توجه مثبت برای او و توجه منفی برای بچه‌ٔ دیگر، این رفتارش را تقویت می‌کنید، بلکه
✨ اگر فرزندتان در مورد تخلف همبازی خود مبالغه کرده باشد، یعنی کاری بچه‌ها اغلب انجام می‌دهند، احتمال و ریسک مجازات ناعادلانه‌ٔ کودک دوم را نیز دارید.

اما اگر در این تله نیفتید،
فرزند شما خیلی زود می‌فهمد که برخی نبردها و کشمکش‌ها را باید خودش حل و فصل کند
و وقتی بتواند مشکلی را به تنهایی حل کند، می‌تواند به خودش افتخار کند.