نمیدونم چرا حس شکست دارم حس یه مادر بدبخت که از پس بچه بر نمیاد دلم میخواد بمیرم وقتی میبینم نمیتونم بچمو با دلخوشی بغل کنم نمیتونم نگران غذا نخوردنش نباشم نگران اینده نگران اینکه درست میشه یا نه منو مامان امیر هم دردیم یه شب 5صبح فقط من واون داشتیم پست میزاشتیم از نخوردن بچه دلم به حال جفتمون سوخت ار اون روز به حال جفتمون گریه میکنم نه خوراک داریم نه خواب درست انقد که بچه نخورده خجالت میکشم برم جایی فقط قطره چکون دستمه

پسر منم از سه ماهگی تو خواب شیر میخوره.منم گاهی کم میارم و میشینم گریه میکنم تازه من شاغلم هستم.غصه نخور بزرگ شه غذا میخوره.چیکار کنیم مدلشونه.پسرت تو خوابم نمیخوره؟

چرا انقدر از خودت ایراد میگیری وضعیت همه ما همینه
بچه من از ۳ ماهگی شیر نخورد خیییلی بد بود فک کن اون موقع کمکیم نمیخورد همه بچه ها باید شیر بخورن این نمیخورد بخدا همش درگیر بودم
سخته ولی باید بگذره یه تایمی بچه خودش یواش یواش درست میشه

بچه من که میخوره ولی چی فایده خیلی لاغره وضعیف خجالت میکشم برم مهمونی یاجای تاکسی میبینه میگه چرابچت اینجوریه غذابهش نمیدی یه لیست بلندبالای برام میدن که انگارخودم بلدنیستم بچه بزرگ کنم وبهش چی بدم 😕

ان شاءالله یه روزی بچه های ماهم بخورن الان نزدیک ۷ غروبه امیرعباس از صبح کلا ۱۲۰ تا شیر خورده دیگه هیچی 😔