مامانها سلام من یه نگراتی خیلی بزرگی در مورد دخترم دارم،باباش به خاطر کار از ما دوره ،منم شاغلم و رفت و آمد زیادی نداریم اینکه مهمون بیاد یا ما بریم در ماه زیاد اتفاق نمیفته،ولی دخترمو بعد از کارم حتمن میبرم با خانواده م،بیرون خرید ،مسجد خانه بازی ،پارک و ... هر روز کلی باهاش وقت میگذرونم کتاب میخونیم حرف میزنیم محبت میکنم،ولی احساس میکنم وقتی میریم بیرون خیلی دوس داره جلب توجه کنه دوس داره با همه حرف بزنه همه بهش توجه کنن شروع میکنه به شعر خوندن و حرف زدن و .. خیلی ناراحتم که یه چیزی کم گذاشتیم براش ،کافی نبودیم خیلی ارتباط برقرار کردنو دوس داره مخصوصا با بچه های بزرگتر ،مثلا امروز مسجد بردمش با پسرای حدودا ۱۰ ساله بدو بدو میکرد براشون خاطره تعریف میکرد،ولی گاهی یهو تو پارو میره تو فکر خیلی ناراحت میشم 😪

وای مثل من تا ماه قبل برای پسرم گریه میکردم هرچند من شوهرم هست ولی خانواده ام دور بودن کم نیرفتیم..الان هفته ای ۱بار میرم پسرم خیلی شادو خوبه ..دقیقا پسر منم دوستداشت با بقیه حرف بزنه..کمبود بیرون رفتن و کمبود روابط اجتماعی اینطوری میکنه بچه رو.

عزیزم ناراحت نباش برای سنشونه می خوان ارتباط بگیرن ربطی به رفت وامد نداره دختر من هم می رویم بیرون همینجوره اجتماعی هست

خوبه مدام همجا میبری من که خانه دارم تو شهر غریب جایی نمیریم اما پسرم خیلی اجتماعی بچه های الان اجتماعی هستن

عزیزم بچه ها این سن طبیعی دوس دارن جلب توجه کنه .اینو نگو که کم کاری کردین به هرحال دارین برای آینده بچتون تلاش میکنید .همین ک بعد کار بهش میرسین این ینی شما یه مادر نمونه هستید

دخترمنم گاهی میره توفکرمگه بده؟

بچه من خیلی مهمون دوسته یکی میاد بال درمیاره هی بدو بدو میکنه کمک میکنه مثلا پذیرایی کنه من دلم میخوادبرم مسجد امادورم

توی پارک