هرچقد تا قبل اومدن بچه فك ميكردم توي تربيتش و رفتار باهاش قاطع خواهم بود بعد به دنيا اومدنش سريع دلم واسش ميره نميتونم سخت بگيرم،منظورم از سختگيري حتي قنداق كردنشه! دل ندارم قنداقش كنم وقتي ميبينم هي دست و پا ميزنه ميخواد دستاش و دربياره ،سريع بازش ميكنم،احساس ميكنم داره اذيت ميشه،الانم روپامه دستاشو قنداق كردم هي نپره نترسه داشت زور ميزد نزديك بود بلافاصله بازش كنم كه خوابش برد،ميدونم كه قنداق حس توي شكم مادر بودن بهشون ميده و اروم ميشن ولي يه درصدم بخواد باعث اذيت شدنش بشه لحظه اي ،باعث ميشه سريع دلم تيكه پاره شه واسش 😏چرا اينطوري شد؟ قرار نبود انقد دل نازك باشم كه !

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط