سلام‌مامانا یه تجربه واسه اونایی که مرددن واسه بچه دوم. فقط نذارین فاصله زیاد شه. نمیگم شیر به شیر. نه اصلا. فاصلشون ۳ ۴ سال باشه خوبه . بیشترش بازم نه بخاطر بچه ها بخاطر خودتون خیلی سخت میشه. مثلا ۷ ۸ سال یا بیشتر فاصله شاید به نظر آسون بیاد ولی از نظر روانی داغونین. بچه اول رسما تا اون موقع روانتونو ساییده بعد یه مادر له شده یه بچه نوپای شیطون که هیچی نمیفهمه رو باید مادری کنه. واقعا بعضی وقتا بهت زده میشی که من چجوری باید به این بچه خطرو بفهمونم در حالیکه خیلی راحت به بزرگه میگم و میفهمه. صبر و تحملتون کم شده. سنتون بالاتر رفته توان جسمیتون کم شده. کمکی اگه داشتین از شوهر مادر و مادر شوهر و اینا همه سنشون بالا رفته. مادرا عملا میانسال شدن و اصلا نمیتونن مثل بچه اولتون بهتون کمک کنن. شوهرتون هم همینطور. اگه هم کمکی نداشتین که واقعا از نظر روانی داغون میشین. خلاصه گفتم دیدم یه عده مرددن زودتر بیارن دیرتر بیارن. خواستم تجربمو بگم🥴

دقیقا وضع الانم همین وای به دومی کلا کنسل پس

من ب عنوان کسی ک پسرم۴سالشه و دخترم۱۸ماهشه دارم پااااااااره میشم🫠

آره دقیقا یه مامانی بود میگفت کلن بچه دوم داشتن سخته و به قول مامان مهر و دل پاره میشی اول تا آخر خخخخ تنها خوبیه که داری میدونی بچت تنها نیست چه برای بازی های کودکانه چه وقتی که بزرگ بشه و بره تو جامعه . بعد وقتی فاصله سنشون زیاد میشه فک کن تو یبار این راه رو رفتی بچه اولت رو بزرگ کردی دیگه اعصاب نداری تازه باید از اول دوباره این راه ها و بری برای بچه دوم ولی با هم باشن درسته سخت ولی یبار اذیت هاشون رو میکشی تموم میشی دوتایی با هم بزرگ میشن

اینم اضافه کن که بچه اول حسادت میکنه به بچه دوم و درصدد هست آسیب بزنه بهش تو باید همه حواست بهش باشه

ولی من پسر بزرگم ۱۱ سالشه و این یکی ۱ سالشه واقعا راضی ام خیلی.زن داداشم و دوتا از دوستامم فاصله ی بچه هاشون همینقدره خیلی راضی ان.حالا نظر هرکسی فرق داره و مورد احترامه

اتفاقا بنظر من بهتره چون دوتا مراقبت نمیخواد وقتی هردو کوچیکن دوتا هستن که خطرو متوجه نمیشن