صبح تا شب کارم فقط شیر دادن، آروغ گرفتن، پوشکو لباس عوض کردنه یه وقتایی دستشویی یادم میره برم. ناهار نمیخورم ، فقط همه حواسم پیش بچمه که فدای یک‌تار موهاش اونوقت تا باشوهرم بحثم میشه میگه تو چون شیر خودتو نمیدی به بچه مادر نیستی. این حرفو ۱۰۰بار بهم زده . منی که از شغلو ارزوهام گذشتم الان عاقبتم شده این. اشتباه کردم. الان برای وجود بچم خداروشکر میکنم ولی اگر برگردم عقب میرم دنبال آرزوهام

دقیقا شوهر من تا یه چیزی میگم میگ حالا یه بچه اوردی دیگ بی درک و بی احساسخ

حساس نباش
نقطه ضعفتو فهميده هي ميگه هموزم واسه دنبال ارزوها رفتن دير نيست

مثل شوهر من

حرف شوهرت اشتباه هست نه نادر شدن تو
بهش بگو یه شبانه روز تو بیا کارهای پسرت انجام بده تا بفهمی که مادر هستم یا نه

رسیدگی به بچه ثواب داره، توکل به خدا کن و صبور باش، خود مادری یک نعمته، البته همه ما یه وقتهایی خسته میشیم و احساس میکنیم برای خودمون هبچ کاری نکردیم و دچار روزمرگی شدیم ولی همیشه باید خدارو شکر کنیم و از کوچکترین فرصتها هم برای خودمون استفاده کنیم.

چ ربطی داره شیرخودتو ندی اذیت ک هستی باهاش

چرا واقعا اینهمه سختی و زحمت مارو نمیبنن منم اولی رو دوسال و نیم شیر دادم یه تشکرم نکرد این یکی رو ندادم به حرف دکتر تازه یه وقتا تیکه بهم میندازه