۱۰ پاسخ

من در مورد رنگ وسایل کسی نظری ندارم و دخالتی نمیکنم، ولی شما چنسال اروپا زندگی کردید که فک میکنید بچه هاشون افسرده هستن و روحیه بازی ندارن!!!
اتفاقن به شدت فرزندان شد و موفقی دارن…

بنظرم سلیقه ایه جفتش زیباست و نمیشه گفت با افسردگی ارتباط مستقیم داره

منم صورتی و طوسی گرفتم

من خودم عاشق رنگ قرمز یا صورتی بحرف کسیم گوش نمیدم

یجورایی حرفت و قبول دارم ۵۰٫۵۰

منم کرم و طوسی و... اصلا نگرفتم

من کلا برا پسرا ابی بود برا دخترم صورتی رنگ کرمی و نسکافه ایی دوست دارم ولی به اندازه استفاده بشه تو وسایل و لباسا

حرفات درسته .ولی خب بازم ماها مادران این اشتباه رو انجام میدم 🤣🤣

چون تو فکر اینم هستن که بچه بعدیم بتونن از اون لوازم استفاده کنن بخاطر همین کرم وطوسی میگیرن

اصلا ربطی ب رنگ اینا نداره ،ما خودمون افسرده ایم ک بچه هامون افسردن
همه چیو باهم قرو قاطی نکنیم☹️☹️☹️

سوال های مرتبط

مامان دردونه مامان دردونه ۴ ماهگی
چیا نخریدم
تخت نمیخرم، یه تشت یه نفره بزرگسال میخرم روی زمین میذارم. میگن تو استقلال خواب بچه خیلی تاثیر داره که خودش بتونه بره رو تختش و خودش از تختش بیاد پایین.چون میخوام زود جای خوابش رو جدا کنم، ارتفاع نداشته باشه خیالم راحت تره. فقط تشک میخرم، تخت کنار مادر تا شش ماهگی کفایت میکنه.
کریر نخریدم، با توجه به سبک زندگیم استفاده نداشت برام، و اینکه خیلی کوتاه مدته استفاده اش، خارجیش که استاندارده گرونه و صرفه نداره، ایرانی هاش قوس استاندارد نداره. کریر باید قوس دار باشه کمر نوزاد به این قوس نیاز داره نباید تخت باشه، اگه قوس داره نباید تشک بذارین صاف بشه و برای استفاده کوتاه مدته، برای ستون فقرات نوزاد خوب نیست صبح تا شب تو خونه بذارینش تو کریر.
کالسکه، با توجه به سبک زندگیم نیازم نمیشه.
روروئک و واکر نمیخرم، گیت راه رفتن بچه رو بهم میریزن و وسیله خوبی برای آموزش راه رفتن نیستن. تو خیلی کشورها که روروئک منسوخ و ممنوع شده
اسباب بازی نخریدم، به مرور با انتخاب خودش میگیرم. پر کردن اتاق بچه با وسایل باعث نقص توجه و تمرکزش میشه و تو سالهای مدرسه مشکل پیدا میکنه، باید هر بار فقط یه دونه اسباب بازی در معرض دیدش گذاشت. تا دوسالگی بچه فقط جغجغه میخواد، اسباب بازیش وسایل خونه است. بعد از اون بازی های مهارتی و فکری.‌مطالعات هم ثابت کرده بچه هایی که تعداد اسباب بازی کمتری دارن، وقت بیشتری رو به بازی میگذرونن
در پایان این پست و پست قبلی صرفا نظر من و سبک‌زندگی من هست. خواستم بگم برای سیمونی طبق لیست های از پیش آماده جلو نرین. ببینین چی نیاز خودتونه و چی رو دوست دارین تو سبک تربیتی تون بیارین. چیزی که عصای دست یه نفر دیگه است، ممکنه اصلا به کار شما نیاد و برعکس.
مامان دردونه مامان دردونه ۴ ماهگی
نظر من درباره سوراخ کردن گوش
من موافق سوراخ کردن گوش در دوران نوزادی نیستم. بنظر من باید در سنین بالاتر و به انتخاب خود دختر باشه به این دلایل:
۱. سوراخ کردن گوش مثل ختنه واجب نیست که بخواین زودتر انجامش بدین.
۲. مثل ختنه نیست که درد داشته باشه و بخواین بچه دردش یادش نمونه و تو دوران نوزادی باشه. خیلی آسون و سریع و بدون درده.
۳. بزرگتر و عاقلتر که بشه خودش میتونه از گوش و گوشواره اش مراقبت کنه ولی تو دوران نوزادی و کودکی مراقبتش با شماست.
۴. اگه عفونت یا چرک کنه استفاده از دارو محدودیت داره، تو شیرخوردنش اذیت میشه. موقع تعویض لباس باید مراقب بود. خودش ممکنه دست بندازه به گوشش و دردش بیاد.
۵. این از همه برام مهم تره. اینکه بزرگ بشه این تجربه یادش میمونه.
من دوتا خواهرزاده هم سن دارم. هردوشون کلاس اول که بودن گفتن گوشواره میخوایم و رفتن گوششون رو سوراخ کردن‌. جدای از اینکه به انتخاب خودشون بود (که برای دخترها خیلی مهمه یاد بگیرن از بچگی که خودشون صاحب اختیار بدنشون هستن و کسی حق نداره درمورد بدنشون تصمیم بگیره) و درد نداشت،اینقدراین دوتا قشنگ ذوق میکردن که آدم غش میکرد براشون. هر ۵ دقیقه جلوی آینه میرفتن دست میکشیدن به گوشواره شون. میومدن میگفتن قشنگه؟ بنظر من که خیلی قشنگه!
میدونم خیلیا آرزو دارن زودتر گوشواره گوش دخترشون ببینن و دهن بقیه رو ببندن که کی گوش اینو سوراخ میکنی. ولی ما زندگیمون رو کردیم. بذاریم این تجربه ها برای خاطرات بچه هامون باقی بمونه.
مامان دختر نازم مامان دختر نازم ۳ ماهگی