۵ پاسخ

عزیزم نگران نباش عادیه اولا که تا چهار پنج سالگی حتی توی سن اضطراب جدایی ممکنه باشن و خودش یه نقطه قوته بچه اول باید بسنجه محیط و اطرافیانش رو و بعد کم کم ارتباط بگیره ، بچه های هم سن و سالش هم مثل خودشن بچه ها از چهارسالگی میتونن با هم بازی کنن تا قبل اون در کنار هم ولی جدا بازی می کنن و چون بچه های بزرگتر بهتر با کوچکتر ها راه میان گرایش کوچولوها به بزرگتر ها بیشتره... پسر من هم همینه و فقط با خانواده درجه یک خودم و پدرش راحته و با بقیه اول غریبی می کنه و به قول معروف باید صبر کنیم تا یخش آب بشه، بهترین راه هم اینه که مجبورش نکنیم و بزاریم امنیت رو که حس کرد از ما جدا بشه.

تو این سن طبیعیه
چون حس مالکیت شون داره شکل میگیره و لجباز هستن. با بزرگتر از خودشون فقط کنار میان

تو این سن با هم سن خودشون نمیتونن کنار بیان چون هر دو همه چیز رو برای خودشون میخوان. اینکه با دیگران هم زود صمیمی نمیشه به نظر من مشکلی نیست. پسر منم همینه

پسرمنم همینجوره.جای جدید میریم یا کسیو دیرببینه غریبی میکنه دوسدارم برم باشگاه اما پسرم نمیتونم بزارم توخونه یاهمرام ببرمش

عادیه والا دختر منم هرچی همسن بهش نزدیک شدن یا هلش دادن یا وسیله از دستش گرفتن ترجیح میده با بزرگتر بازی کنه

سوال های مرتبط