فرزندان شما فرزندان شما نیستند.
آنها دختران و پسران زندگی اند در سودای خویش…
آن ها از طریق شما می آیند اما نه از شما،وگرچه با شما هستند به شما تعلق ندارند.
میتوانید مهر خود را به آنها بدهید،اما افکارشان را نه،زیرا آنها افکاری از آن خود دارند.
میتوانید جسم آنها را کنار خود نگهدارید،اما روحشان را نه!
زیرا روح آنها در خانه ی فرداست،که شما توان دیدن آن را ندارید،حتی در خواب.
میتوانید تلاش کنید مانند آنها باشید،اما نخواهید آنها مثل شما شوند.
زیرا دنیا عقب نمیرود و در بند دیروز نیست.
شما کمان هایی هستید که فرزندانتان چون چون تیرهای زنده از آن رها میشوند.
کمانگیر هدف را در بینهایت می بیند و شما را به قدرت خود خم میکند تا تیرهایش سریع تر و دورتر پرواز کنند.
بگذارید خم شدن شما در دست کمانگیر از سر شادی باشد.
زیرا او هم به تیرهایی که رها میشود عشق می ورزد و هم به کمان که در جای خود استوار میماند.


📕نقل از کتاب پیامبر📕
از جبران خلیل جبران

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط