اخ چه دلم تنگ شد واسه وقتی اینقدری بود (دوماهش بود)
ولی یچیزی بگم کسایی ک دوقلو دارن هیچوقت لذت لحظه به لحظه بزرگ شدن از بچهاشون نمیبرن چون همش باید بدویی ک کاراشون انجام بدی واسه من یکی نوزادیشون نه تنها هیچ لذتی نداشت بلکه بدترین روزام بود افتضاح بودم بزور خودمو جمع و جور کردم ک الان یه مادر به نسبت خوبم و ک سعی میکنم همچی به روال باشه و چیزی به دلم نمونه🙂✨

چقدر متنت حالِ منه ...
بغضم گرفت
با این تفاوت که من هنوز خوب نیستم..
ما خیلی چالش ها پشت سر گذاشتیم و داریم🥲

🥰😍🤩😘

نوزادی برای من افتضاح بود فکر کن داعم در گیر بیمارستان و دکتر بودم اصلا ی بار نشد یکیشونو بتونم بغل کنم بشینم نگاشون کنم

من که یه دونه دارم ۴۰ رو اول به معنای واقعی سرویس شدم یه بار داداشمو ۷ صبح خونه مامانم دادم بچمو دادم خوابیدم اصلا ازش نپرسیدم واسه چی اومدی
بعدا فهمیدم میخواسته بره جایی

اره دقیقا منم تا دو ماهگی بچه هام کابوس بود برام، انقدر سخت میگذشت که اصلا نه دلم تنگ میشه نه حتی یه لحظه میخوام که برگردن به اونموقع...
از یکسالگی به بعد تازه یکم راحتتر شده چون میتونن غذای سفره بخورن و خودشون راه میرن و حرف میزنن

خیلی دوست دارم کاری بکنم ک بتونم از الان شون لذت ببرم حداقل
از نوزادی شون ک چیزی نفهمیدم
اما نمی دونم چیکاز کنم

خدا به شما مامانای ک دوقلو دارین
قوت چندین برابر بده
همیشه ب فکرم واقعا
ما ک یکی داریم از پا درمیاییم

آفرین دقیقا، منم روزای خیلی سختی رو گذروندم. و از ته دلم بعضیارو نفرین کردم چون سختی هامو صد برابر کردن